Μην κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του

Πάντα φανταζόμουν τον παράδεισο σαν ένα είδος βιβλιοθήκης.

Jorge Luis Borges, Αργεντινός λογοτέχνης

Ένα σίγουρο σημάδι ενός καλού βιβλίου είναι ότι θα σου αρέσει περισσότερο όσο μεγαλώνεις.

Georg Christoph Lichtenberg, Γερμανός επιστήμονας και σατυρικός

Όταν μπαίνω στη βιβλιοθήκη, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί προηγουμένως έχω βγει από αυτή.

Marie de Sévigns, Γαλλίδα αριστοκράτισσα και επιστολογράφος

Ένα σπίτι χωρίς βιβλία, είναι σαν σώμα χωρίς ψυχή.

Κικέρων, Ρωμαίος φιλόσοφος, πολιτικός και ρήτορας

Η ανάγνωση φτιάχνει έναν πλήρη άνθρωπο.

Sir Francis Bakon, Άγγλος φιλόσοφος, συγγραφέας και πολιτικός

Τα βιβλία είναι μια μοναδική, φορητή μαγεία.

Stephen King, Αμερικανός συγγραφέας

Τα βιβλία είναι οι πιο σιωπηλοί και σταθεροί φίλοι, είναι οι πιο προσιτοί και σοφοί σύμβουλοι και οι πιο υπομονετικοί δάσκαλοι.

Charles William Eliot, Αμερικανός ακαδημαϊκός

Οδοιπορικό στην Πάρνηθα

Κοιτώντας από το τελεφερίκ

Η πρωινή θέα μόλις κατεβαίνεις από το τελεφερίκ

Πατημασιά από αγριογούρουνο

Ο σταρ της εκδρομής

Και από το καλό του προφίλ

Αλονζανφάν

Η Ιταλία διαθέτει μια από τις σπουδαιότερες κινηματογραφικές παραδόσεις. Όλοι μιλάνε για σκηνοθέτες όπως ο Φελίνι ή ο Ντε Σίκα. Ανάμεσα στους μεγάλους του ιταλικού σινεμά, θα έπρεπε να αναφέρονται πιο συχνά και οι αδερφοί Ταβιάνι. Ο Πάολο και ο Βιτόριο, πολυβραβευμένοι και με ιδιαίτερο κύρος, έχουν διαγράψει μια πολύ ενδιαφέρουσα καριέρα εξήντα περίπου ετών. Η εν λόγω ταινία, είναι μια από τις σημαντικότερές τους, αν και γενικά κάπως ξεχασμένη.

Υπόθεση

Ο Φούλβιο Ιμπριάνι (Μαρτσέλο Μαστρογιάνι) είναι ένας μεσήλικας επαναστάτης αριστοκρατικής καταγωγής, στην Ιταλία του 19ου αιώνα. Κουρασμένος και θεωρώντας πλέον ανούσιες τις δραστηριότητες των συντρόφων του, αποφασίζει να παρατήσει την ιδεολογία του και να επιστρέψει στις ανέσεις της πατρικής του έπαυλης. Ωστόσο, οι πρώην συναγωνιστές του δεν θα τον αφήσουν ήσυχο και θα προσπαθήσουν να τον εντάξουν σε μια αποστολή στη Νότιο Ιταλία. Στα γεγονότα που θα ακολουθήσουν, μικρό, αλλά καταλυτικό, ρόλο θα παίξει ο Αλονζανφάν (απ' όπου και έλαβε το όνομά του το έργο), ένας νεαρός αγωνιστής.

Κριτική

Ας ξεκινήσουμε από τα προφανή. Το καστ είναι θαυμάσιο, με τον Μαστρογιάνι να ξεχωρίζει χάρις σε μια μεγαλειώδη ερμηνεία. Η σκηνοθεσία είναι μεστή, με υπέροχη χρήση των χρωμάτων και της μουσικής του μεγάλου Ένιο Μορικόνε. Το σενάριο κρατάει σε εγρήγορση τον θεατή, καθώς οι εξελίξεις αλλάζουν διαρκώς την ροή της ιστορίας. Το σημαντικότερο, ίσως, στην ταινία αυτή είναι το μήνυμα που προσπαθούν να περάσουν οι αδερφοί Ταβιάνι. Χωρίς να ηθικολογούν, βάζουν τον θεατή σε σκέψεις και διλήμματα, τόσο για τον ίδιο τον πρωταγωνιστή, όσο και για τα διαχρονικά ζητήματα της επανάστασης και της ουτοπίας.

Η τελευταία σκηνή, συνοδευόμενη από την επική μουσική του Μορικόνε,
είναι μια από τις συγκλονιστικότερες στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου

Αν θα έπρεπε να αναφέρω ένα μειονέκτημα, αυτό θα ήταν ότι έχει ξεκάθαρα πολιτικό χαρακτήρα (χωρίς να υποστηρίζει εμφανώς κάποια συγκεκριμένη ιδεολογία) και κάποιοι μπορεί να δυσφορούν με τέτοια θέματα. Σε τελική ανάλυση, ωστόσο, η ταινία είναι απλά αριστουργηματική.

Γενικά στοιχεία

• Τίτλος: Allonsanfàn
• Είδος: ιστορική, δράμα
• Σκηνοθεσία: Paolo Taviani, Vittorio Taviani
• Σενάριο: Paolo Taviani, Vittorio Taviani
• Πρωταγωνιστές: Marcello Mastroianni, Lea Massari, Mimsy Farmer
• Χώρα/έτος παραγωγής: Ιταλία/1974
• Διάρκεια: 115 λεπτά

Οι Σημαντικότερες Σχολές των Κόμικς

Όπως και κάθε μορφή τέχνης, έτσι και στα κόμικς διακρίνονται σχολές. Οι σχολές αυτές διαθέτουν ορισμένα κοινά στοιχεία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχει μεγάλη διαφοροποίηση ανάμεσα στους δημιουργούς κάθε σχολής. Θα προσπαθήσω με συνοπτικό τρόπο να παρουσιάσω τις σπουδαιότερες σχολές.

Αμερικανική

Ίσως αποτελεί την πιο γνωστή και διαδεδομένη σχολή των κόμικς. Σίγουρα το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό κάποιου είναι τα υπερηρωικά κόμικς και η αιώνια κόντρα μεταξύ των εκδοτικών DC και Marvel. Πραγματικά, τα κόμικς με υπερήρωες και υπερκακούς αποτελούν το μεγαλύτερο κομμάτι των αμερικανικών κόμικς, υπάρχουν όμως πολλές διαφορετικές υπο-σχολές. Τη δεκαετία του 1960, ξεκίνησε το underground κίνημα, με κόμικς αντιδραστικά και γνήσιο τέκνο του κλίματος αμφισβήτησης της εποχής. Στις μέρες μας, τα λεγόμενα indies (ανεξάρτητα κόμικς), κερδίζουν συνεχώς αναγνώστες και έχουν αρχίσει να καταρρίπτουν την «ολιγαρχία» των υπερηρωικών κόμικς. Οι χιλιάδες τίτλοι και τα αμέτρητα τεύχη καθιστούν αδύνατη την αναφορά των σπουδαιότερων Αμερικανών δημιουργών.

Γαλλοβελγική

Είναι αναμφίβολα η μαμή των υπόλοιπων ευρωπαϊκών σχολών, παραμένοντας η σπουδαιότερη όλων. Ως κέντρο των γαλλοβελγικών κόμικς, γνωστά ως bande dessinée, είναι η Γαλλία και η γαλλόφωνες κυρίως περιοχές του Βελγίου. Μέσα από διάφορα περιοδικά των δεκαετιών του 1930, 1950 και 1960 ξεπήδησαν οι σημαντικότερες χιουμοριστικές σειρές κόμικς. Ταυτόχρονα, όμως, έγιναν πολύ γρήγορα αντιληπτές οι δυνατότητες του μέσου και εμφανίστηκε μια στροφή σε πιο ενήλικα θέματα. Κι εδώ δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσουμε συγκεκριμένους δημιουργούς. Σίγουρα πάντως οι Hergé, Moebius, Goscinny και Uderzo, Greg και Jodorowski ανήκουν στην αφρόκρεμα της σχολής αυτής.

Ιαπωνική

Αποτελεί, μαζί με την αμερικανική, την πιο εμπορική σκηνή κόμικς παγκοσμίως. Τα μάνγκα, όπως αποκαλούνται τα ιαπωνικά κόμικς, έχουν τις ρίζες τους στα τέλη του 19ου αιώνα. Είναι δε στενά συνδεδεμένα με τα ιαπωνικά κινούμενα σχέδια, τα anime. Τα μάνγκα είναι πολύ διαφοροποιημένα από τα κόμικς της Δύσης και έχουν μια πολύ πιο συγκεκριμένη τεχνοτροπία. Είναι δύσκολο να ξεχωρίσουμε πέντε ή και δέκα δημιουργούς. Πάντως, οι τρεις πιο επιδραστικοί μανγκάκα μπορούν να θεωρηθούν οι Osamu Tezuka, αποκαλούμενος και «θεός των μάνγκα», ο Katsuhiro Otomo, δημιουργός του μάνγκα Akira και της ομώνυμης ταινίας, και ο Akira Toriyama, δημιουργός του Dragon Ball.

Ιταλική

Έχοντας άμεσα επηρεαστεί από τη γαλλική σκηνή και με πολλές «ανταλλαγές» καλλιτεχνών μεταξύ των δύο χωρών, η ιταλική σκηνή θεωρείται μια από τις ποιοτικότερες. Κατά καιρούς, πολλοί Ιταλοί δημιουργοί έχουν προσφέρει έναν αέρα ανανέωσης στην 9η τέχνη και είναι πολύ δημοφιλείς στην Ευρώπη και τον κόσμο. Οι γνωστότερες ιταλικές ιστορίες έχουν ενήλικο περιεχόμενο, χωρίς βέβαια να λείπουν και οι χιουμοριστικές. Παράλληλα η Ιταλία διαθέτει πολύ μεγάλη παραγωγή ιστοριών της Disney. Ανάμεσα στους πολλούς ταλαντούχους δημιουργούς, ξεχωρίζουν οι Hugo Pratt, «πατέρας» του Κόρτο Μαλτέζε, ο ερωτικός Milo Manara, ο μετρ του τρόμου Tiziano Sclavi και οι αγαπητοί Guido Crepax και Vittorio Giardino.

Βρετανική

Τα βρετανικά κόμικς πάντοτε ήταν σημαντικά, αλλά, λόγω γλώσσας, βρίσκονταν στην σκιά των αμερικανικών. Μολαταύτα, έχουν επηρεάσει σε τεράστιο βαθμό τη σκηνή των ΗΠΑ, καθώς πολλοί σπουδαίοι δημιουργοί έχουν εργαστεί στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Το περιοδικό 2000 AD, κατέχει κεντρική θέση στη βρετανική σκηνή, αφού εκεί έχουν δημοσιευτεί πολλά γνωστά κόμικς. Στο ίδιο περιοδικό έχουν συνεισφέρει είναι ιερά τέρατα των κόμικς, όπως οι σχεδιαστές Mike McMahon και Brian Bolland και οι σεναριογράφοι Alan Moore, Neil Gaiman και Grant Morrison.

Ισπανική

Παρότι συγκριτικά πιο άγνωστα από αυτά της Ιταλίας και της Γαλλίας, τα ισπανικά κόμικς είναι αρκετά διαδεδομένα και δημοφιλή στη γηραιά ήπειρο. Πολλοί Ισπανοί μας έχουν καταπλήξει με τις σχεδιαστικές και συγγραφικές τους ικανότητες και δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν αποκτήσει διεθνή φήμη. Ανάμεσα στους σπουδαιότερους δημιουργούς συγκαταλέγεται ο χιουμορίστας Francisco Ibáñez Talavera, οι ακούραστοι Bernet και Aragonés, οι σεναριογράφοι Enrique Sánchez Abulí και Antonio Segura, ο José Ortiz και οι δημιουργοί του δημοφιλούς Blacksad, Juanjo Guarnido και Juan Díaz Canales. Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλοί κομίστες από την Αργεντινή έχουν διαπρέψει στην Ισπανία.

Αργεντίνικη

Η σκηνή κόμικς της Αργεντινής είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις σημαντικότερες ευρωπαϊκές σχολές. Έχει επηρεαστεί άμεσα από την ιταλική, καθώς πολλοί Ιταλοί δημιουργοί εργάστηκαν στην Αργεντινή κατά τη δεκαετία του 1950. Παράλληλα, αρκετοί Αργεντίνοι κομίστες έχουν δει τις δουλειές τους να εκδίδονται από γαλλικούς ή ισπανικούς εκδοτικούς οίκους και να γίνονται δημοφιλείς στην ήπειρο αυτή. Οι σημαντικότεροι δημιουργοί είναι οι Quino, «πατέρας» της τρομερής Mafalda, οι εμβληματικοί συνεργάτες Muñoz και Sampayo, οι παραγωγικότατοι Alberto Breccia και Carlos Trillo, καθώς και οι H.G. Oesterheld και Francisco Solano Lopez, δημιουργοί του θρυλικού El Eternauta.

4 Must Read Φανζίν του Comicdom Con 2015

Κάθε χρόνο τα φανζίν, ή σωστότερα αυτοεκδόσεις, αποτελούν πόλο έλξης πολλών κομιξόφιλων στο Comicdom Con. Κάθε φορά βλέπουμε εξαιρετικά πράγματα, τόσο από πλευρά ποιότητας έκδοσης, όσο κυρίως από πλευρά περιεχομένου. Δεν είναι λίγα άλλωστε τα φανζίν που, μετά την επιτυχία τους, βρήκαν το δρόμο τους σε επαγγελματική επανέκδοση από κάποια εταιρεία.

...

Γνωστό και ως «το φανζινάκι με τον διάβολο με τον π****ο έξω στο εξώφυλλο». Για το εξώφυλλο, τι να πει κανείς, απλά τέλειο. Ένα κόμικ με πολύ ωραίο σχέδιο και θαυμάσια χρώματα. Τρεις ιστορίες τρόμου και φαντασίας, όλες με διαφορετικό στυλ. Οι δύο είναι έγχρωμες και η άλλη ασπρόμαυρη. Σαν έκδοση, επίσης είναι εξαιρετική.

RHB

Άλλο ένα φανζίν με τρομερό εξώφυλλο και επαγγελματική ποιότητα. Περιέχει τρεις ολιγοσέλιδες ιστορίες και ένα μονοσέλιδο με λίγα καρέ. Οι ιστορίες είναι τελείως διαφορετικές μεταξύ τους, τόσο σε στυλ σχεδιασμού, όσο και σε αφήγηση και ύφος. Λογικό, αφού έχουν σχεδιαστεί και γραφτεί από τρία διαφορετικά άτομα, που μαζί έχουν σχηματίσει μία ομάδα για εξάσκηση και εκμάθηση της 9ης τέχνης. Πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον εγχείρημα, με πολύ ωραίο τελικό αποτέλεσμα.

GC Fanzine #5

Η συγκεκριμένη αυτοέκδοση αποτελεί μια δουλειά των μελών του φόρουμ Greek Comics και κατ' επέκταση της Λέσχης Φίλων Κόμικς. Περιλαμβάνει όχι μόνο δουλειές απλών κομιξολατρών, αλλά και γνωστών Ελλήνων δημιουργών και αυτό το «πάντρεμα» το κάνει ιδιαίτερο. Και μπορεί η πλειονότητα των ιστοριών να είναι γραμμένη/σχεδιασμένη από ερασιτέχνες, αλλά το αποτέλεσμα μόνο ερασιτεχνικό δεν είναι.

Το κόμικ είναι διθεματικό, καθώς περιέχει σε ισορροπία ιστορίες τρόμου και χιουμοριστικές. Ως εκ τούτου είναι flip, δηλαδή έχει δύο εξώφυλλα, ένα για κάθε θέμα. Το μεν εξώφυλλο του τρόμου έχει δημιουργήσει ο Θανάσης Πέτρου, το δε κωμικό, ο Τάσος Ζαφειριάδης. Σίγουρα από τα καλύτερα φανζίν του φετινού Comicdom Con.

Vincent P. DeKant Biography

Ουσιαστικά αποτελεί προοίμιο του κύριου έργου, ένα κόμικ για να γνωρίσουμε τον βασικό ήρωα. Έξυπνη ιδέα. Το ασπρόμαυρο εξώφυλλο έχει λεπτομέρειες με χρώμα, που όμως έχουν γίνει στο χέρι εκ των υστέρων και είναι διαφορετικές σε κάθε τεύχος. Μπορεί, δηλαδή, το εξώφυλλο του δικού μου αντιτύπου να δείχνει την κοπέλα με κόκκινο φουστάνι, κάποιο άλλο όμως την δείχνει με ξανθά μαλλιά. Όσον αφορά το περιεχόμενο, αναμφίβολα πρόκειται για κάτι πολύ καλό.