Περάστε μέσα, παρακαλώ, μη στέκεστε στην πόρτα!

Καλώς όρισες στο προσωπικό μου blog. Σε περίπτωση που αναρωτιέσαι για τον τίτλο, αυτός έχει προέλθει από το τραγούδι "Πάρτυ στον 13 Όροφο" των Τρυπών (κατά την ταπεινή μου άποψη, το κορυφαίο ελληνικό ροκ συγκρότημα).

Σε αυτή την ιστοσελίδα σκοπεύω να αναρτώ γνώμες, ειδήσεις και αφιερώματα ποικίλης ύλης. Κυρίως, όμως, θα ήθελα και τη δική σου συμμετοχή για τα θέματα που σ' ενδιαφέρουν! Θα πρέπει ωστόσο να σέβεσαι τις απόψεις του υπογράφοντος, αλλά και των άλλων συνομιλητών. Αλλιώς, οι αγαπητοί κύριοι Vega και Winnfield, θ' αναλάβουν δράση...

Τρίτη 15 Μαρτίου 2016

Perfect Blue

Οι Ιάπωνες είναι γνωστοί για μερικά από τα σπουδαιότερα επιτεύγματα στην τέχνη του animation. Ένας από αυτούς τους θαυματουργούς είναι και ο πρόωρα χαμένος Satoshi Kon, που τιμήθηκε σε φεστιβάλ διεθνούς βεληνεκούς. Παρότι πρόλαβε να σκηνοθετήσει ελάχιστες ταινίες, άφησε το στίγμα του ως ένας από τους πιο ιδιαίτερους και ταλαντούχους παραμυθάδες του animation. Η εν λόγω ταινία αποτελεί και το κινηματογραφικό ντεμπούτο του.

Υπόθεση

Η νεαρή Mima Kirigoe είναι μέλος ενός ποπ συγκροτήματος, που έχει λίγους αλλά αφοσιωμένους φαν. Κάποια στιγμή, υποκύπτοντας στις πιέσεις του μάνατζερ της, αποφασίζει να σταματήσει το τραγούδι και να ακολουθήσει καριέρα στην ηθοποιία. Η νέα αρχή είναι δύσκολη και η στροφή της είναι ένα γεγονός που δυσαρεστεί πολλούς. Όσο δουλεύει σκληρά για τον πρώτο της ρόλο σε μια αστυνομική τηλεοπτική σειρά, γίνεται θύμα stalking από έναν εμμονικό θαυμαστή της.

Κριτική

Η ταινία περιέχει πολλά στοιχεία που την κάνουν ένα ενδιαφέρον θρίλερ: σπουδαία πλοκή και πολύ καλό ρυθμό, άλλοτε αργό κι άλλοτε γρήγορο, πάντα στα σημεία που πρέπει. Η δε ατμόσφαιρα θυμίζει κάτι ανάμεσα στα αριστουργήματα του Alfred Hitchcock και τα αιματηρά giallo των Ιταλών σκηνοθετών. Η δε ανατροπή στο φινάλε είναι εξαιρετική, αφήνοντας απλά άφωνο τον θεατή, καθώς πέρα από μη αναμενόμενη, είναι και μαεστρικά καλογυρισμένη.

Το θόλωμα μεταξύ πραγματικότητας και παραισθήσεων
αποτελεί βασικό γρανάζι της πλοκής
Ίσως το βασικό μειονέκτημα της ταινίας είναι το ίδιο το animation, καθώς είναι σημαντικά κατώτερο από μεταγενέστερα έργα του Kon. Δεν είναι πρόχειρο, αλλά με λίγη καλύτερη ποιότητα θα συνόδευε καλύτερα το τόσο καλό σενάριο. Σε τελική ανάλυση μιλάμε για μια αξιόλογη ταινία γεμάτη σασπένς, που αποδεικνύει τις δυνατότητες των κινουμένων σχεδίων.

Γενικά στοιχεία

  • Τίτλος: パーフェクトブルー - Pāfekuto Burū
  • Είδος: μυστηρίου, θρίλερ
  • Σκηνοθεσία: Satoshi Kon
  • Σενάριο: Sadayuki Murai, βασισμένο στο βιβλίο Pefect Blue: Complete Metamorphosis του Yoshikazu Takeuchi
  • Πρωταγωνιστές: Junko Iwao, Rica Matsumoto, Shinpachi Tsuji
  • Χώρα/έτος παραγωγής: Ιαπωνία/1997
  • Διάρκεια: 81 λεπτά

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2016

Jason - Ο Βίκινγκ των Κόμικς

Η αλήθεια είναι ότι ο Jason, δεν θυμίζει άγριο Βίκινγκ, ούτε τα κόμικς του είναι γεμάτα από μυώδεις ναυτικούς και βάρβαρους πολεμιστές. Απλώς, έψαχνα έναν ωραίο τίτλο. Όπως και να 'χει πάντως, ο Jason, κατά κόσμον γνωστός ως John Arne Sæterøy, είναι ένας πολύ ιδιαίτερος δημιουργός. Με καταγωγή από τη Νορβηγία, διαθέτει έναν «σκανδιναβικό» τρόπο αφήγησης και ένα πολύ ξεχωριστό σχέδιο. Οι ιστορίες του έχουν κερδίσει διάφορα βραβεία όχι μόνο στην πατρίδα του, αλλά και σ' άλλες χώρες ανά τον κόσμο.

Ο Jason λοιπόν γεννήθηκε το 1965 στο Molde. Ξεκίνησε να σκιτσάρει από χόμπι στην ηλικία των 13 και μόλις στα 16 του, άρχισε να στέλνει στριπάκια σ’ ένα χιουμοριστικό περιοδικό. Το 1989 έγινε δεκτός σε σχολή του Όσλο, όπου ασχολήθηκε με το graphic design και την εικονογράφηση. Το 1991 κέρδισε το βραβείο της Νορβηγικής Ένωσης Κόμικς για το Pervo.

Το πρώτο άλμπουμ του ήταν το Pocket Full of Rain (1995), που διαφέρει τελείως από τα μεταγενέστερα έργα του και θεωρείται ένα από τα κορυφαία του. Το 1999, μάλιστα, αναδείχθηκε από το περιοδικό TEGN ως το καλύτερο νορβηγικό κόμικ όλων των εποχών. Ακολούθησαν διάφοροι τίτλοι, όπως η πειραματική σειρά σύντομων ιστοριών Mjau Mjau (1997-2002) και το Schhh! (2002).

Τα The Left Bank Gang (2005) και I Killed Adolf Hitler (2006) είναι δύο από τα γνωστότερα κόμικς του. Το ενδιαφέρον έγκειται στο γεγονός ότι πρόκειται για δύο τελείως διαφορετικά έργα. Το πρώτο είναι ένα χιουμοριστικό tribute σε μεγάλες μορφές της παγκόσμιας λογοτεχνίας, όπως ο Ernest Hemingway και ο James Joyce, ενώ το δεύτερο θυμίζει έντονα B-movie επιστημονικής φαντασίας. Και τα δύο του χάρισαν από ένα Eisner Award και μάλιστα σε δύο συναπτά έτη.

Το 2007, ο Jason εγκαταστάθηκε στο Μονπελιέ κι έκτοτε όλα τα κόμικς του εκδίδονται από μεγάλους γαλλικούς εκδοτικούς οίκους. Ανάμεσα σε αυτά περιλαμβάνονται τα The Last Musketeer (2007), μια τρελή sci-fi περιπέτεια, και Low Moon (2008), ένα σκακιστικό... γουέστερν. Την περίοδο αυτή αρχίζει να γίνεται ευρέως γνωστός σε παγκόσμιο επίπεδο, αν και ήδη από το 2002 η αμερικανική Fantagraphics μετέφραζε πολλά από τα κόμικς του στα αγγλικά.

Το 2011 κυκλοφόρησε το μοναδικό προϊόν συνεργασίας του Jason με κάποιον άλλο σεναριογράφο. Πρόκειται για το Isle of 100,000 Graves, σε σενάριο του Γάλλου Fabien Vehlmann. Το πιο πρόσφατο πόνημά του είναι το graphic novel Le Perroquet de Frida Kahlo (2015).

Τα κόμικς του Jason είναι από τα πλέον ιδιαίτερα σε παγκόσμιο επίπεδο. Πολλές από τις ιστορίες του αποτελούν ένα περίεργο κοκτέιλ ειδών, όπως η επιστημονική φαντασία, ο τρόμος και το ρομάντσο, πάντοτε με την παρουσία λεπτού χιούμορ. Η ροή της ιστορίας είναι γραμμική, χωρίς captions και με ελάχιστους διαλόγους. Βέβαια, αυτό που τον διαχωρίζει περισσότερο, είναι το σκίτσο του. Είναι ο ορισμός του μινιμαλισμού και οι δε χαρακτήρες του είναι συνήθως απροσδιόριστα ζωόμορφοι.
Οι επιρροές του Jason παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλία. Από τον χώρο της ένατης τέχνης έχει επηρεαστεί περισσότερο από τον Hergé, αλλά και τους Jaime Hernandez, Daniel Clowes, Chester Brown και Jim Woodring. Σύμφωνα με τον ίδιο βέβαια, σημαντικότερη στη διαμόρφωση της τέχνης του μπορεί να θεωρηθεί η συμβολή του κινηματογράφου. Αγαπάει ιδιαίτερα τα B-movies, ταινίες του βωβού κινηματογράφου και τα κλασικά γουέστερν της δεκαετίας του ‘50.

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2016

Appalachian Cobra Worshipers

Η μουσική των ορεινών περιοχών της Αμερικής, με φυσαρμόνικα, μπάντζο και κιθάρα, βγάζει μια περίεργη μελαγχολία, ιδιαίτερα δύσκολο να μιμηθεί από μη Αμερικανούς. Κι όμως οι Appalachian Cobra Worshipers καταφέρνουν να την αποδώσουν τέλεια. Σύμφωνα με τους ίδιους η μουσική που παίζουν ανήκει στα swamp blues, trash country και dirty Gospel.

Ιδρύθηκαν στην Αθήνα, πιθανώς το 2014, από τους Μανώλη Αγγελάκη (κιθάρα, φωνητικά), Στάθη Ιωάννου (μπάντζο, κιθάρα), Γιώργο Τσαλκίδη (κοντραμπάσο, φωνητικά) και Μάριο Σαρακηνό (ντραμς). Δεν έχουν βγάλει κάποιο δίσκο ακόμα, αλλά έχουν εμφανιστεί σε διάφορα live, με σημαντικότερο το support που έκαναν στον CW Stoneking το 2015. Όλα τους τα τραγούδια είναι διασκευές ξένων ροκ και folk κομματιών, στα οποία προσδίδουν αυτή την hillbilly αισθητική, που μυρίζει παράνομο bourbon και φρέσκα φύλλα καπνού.





Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2016

Καλό Ταξίδι Γιάννη!

Έφυγε από κοντά μας μία ακόμα σπουδαία προσωπικότητα, αυτή τη φορά από τον χώρο της γελοιογραφίας και των κόμικς. Ο Γιάννης Καλαϊτζής έφυγε μετά από μακρά μάχη με την επάρατη νόσο.

 
Ένας από τους κορυφαίους δημιουργούς της γενιάς του, μας άφησε ένα σπουδαίο έργο. Σχεδίασε αμέτρητες καυστικές γελοιογραφίες για δεκάδες περιοδικά και εφημερίδες, όπως η Ελευθεροτυπία, η Αυγή, η Βαβέλ, η Γαλέρα και η Εφημερίδα των Συντακτών, ενώ δημιούργησε λίγα, αλλά σημαντικότατα, άλμπουμ, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν τα Τσιγγάνικη Ορχήστρα και Το Μαύρο Είδωλο της Αφροδίτης.


Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2016

ΦantastiCon 2016

Μετά την επιτυχία του 1ου  Πανελλήνιου Συνεδρίου του Φανταστικού, που πραγματοποιήθηκε τις 3 και 4 Οκτωβρίου του 2015, έρχεται η συνέχεια! Το 2ο ΦantastiCon έρχεται το σαββατοκύριακο 1-2 Οκτωβρίου. Βιβλία, κόμικς, boardgames, σεμινάρια και άλλα πολλά θα φιλοξενηθούν στο κτίριο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης (Μασσαλίας 22, Κολωνάκι). Περισσότερες πληροφορίες θα ανακοινώνονται σιγά-σιγά στη σελίδα της οργάνωσης.