Perfect Blue

Οι Ιάπωνες είναι γνωστοί για μερικά από τα σπουδαιότερα επιτεύγματα στην τέχνη του animation. Ένας από αυτούς τους θαυματουργούς είναι και ο πρόωρα χαμένος Satoshi Kon, που τιμήθηκε σε φεστιβάλ διεθνούς βεληνεκούς. Παρότι πρόλαβε να σκηνοθετήσει ελάχιστες ταινίες, άφησε το στίγμα του ως ένας από τους πιο ιδιαίτερους και ταλαντούχους παραμυθάδες του animation. Η εν λόγω ταινία αποτελεί και το κινηματογραφικό ντεμπούτο του.

Υπόθεση

Η νεαρή Mima Kirigoe είναι μέλος ενός ποπ συγκροτήματος, που έχει λίγους αλλά αφοσιωμένους φαν. Κάποια στιγμή, υποκύπτοντας στις πιέσεις του μάνατζερ της, αποφασίζει να σταματήσει το τραγούδι και να ακολουθήσει καριέρα στην ηθοποιία. Η νέα αρχή είναι δύσκολη και η στροφή της είναι ένα γεγονός που δυσαρεστεί πολλούς. Όσο δουλεύει σκληρά για τον πρώτο της ρόλο σε μια αστυνομική τηλεοπτική σειρά, γίνεται θύμα stalking από έναν εμμονικό θαυμαστή της.

Κριτική

Η ταινία περιέχει πολλά στοιχεία που την κάνουν ένα ενδιαφέρον θρίλερ: σπουδαία πλοκή και πολύ καλό ρυθμό, άλλοτε αργό κι άλλοτε γρήγορο, πάντα στα σημεία που πρέπει. Η δε ατμόσφαιρα θυμίζει κάτι ανάμεσα στα αριστουργήματα του Alfred Hitchcock και τα αιματηρά giallo των Ιταλών σκηνοθετών. Η δε ανατροπή στο φινάλε είναι εξαιρετική, αφήνοντας απλά άφωνο τον θεατή, καθώς πέρα από μη αναμενόμενη, είναι και μαεστρικά καλογυρισμένη.

Το θόλωμα μεταξύ πραγματικότητας και παραισθήσεων
αποτελεί βασικό γρανάζι της πλοκής

Ίσως το βασικό μειονέκτημα της ταινίας είναι το ίδιο το animation, καθώς είναι σημαντικά κατώτερο από μεταγενέστερα έργα του Kon. Δεν είναι πρόχειρο, αλλά με λίγη καλύτερη ποιότητα θα συνόδευε καλύτερα το τόσο καλό σενάριο. Σε τελική ανάλυση μιλάμε για μια αξιόλογη ταινία γεμάτη σασπένς, που αποδεικνύει τις δυνατότητες των κινουμένων σχεδίων.

Γενικά στοιχεία

• Τίτλος: パーフェクトブルー - Pāfekuto Burū
• Είδος: μυστηρίου, θρίλερ
• Σκηνοθεσία: Satoshi Kon
• Σενάριο: Sadayuki Murai, βασισμένο στο βιβλίο Pefect Blue: Complete Metamorphosis του Yoshikazu Takeuchi
• Πρωταγωνιστές: Junko Iwao, Rica Matsumoto, Shinpachi Tsuji
• Χώρα/έτος παραγωγής: Ιαπωνία/1997
• Διάρκεια: 81 λεπτά

Ο Καταπληκτικός Κύριος Laloux

Ψάχνοντας να βρω ταινίες κινουμένων σχεδίων, πέρα από τις αμερικανικές και τις ιαπωνικές, έπεσα πάνω στον René Laloux. Αυτό που μου κίνησε περισσότερο το ενδιαφέρον ήταν ότι πολλά από τα έργα του είναι επιστημονικής φαντασίας και οι Γάλλοι έχουν βγάλει αριστουργήματα σε αυτό το είδος.

Λίγα λόγια για τον Λαλού

Ο Laloux γεννήθηκε το 1929 στο Παρίσι. Μετά τις σπουδές του στη ζωγραφική, εργάστηκε στο χώρο της διαφήμισης. Αργότερα, έπιασε δουλειά σε ψυχιατρική κλινική. Εκεί, το 1960, έκανε μια από τις πρώτες του ταινίες, σε συνεργασία μάλιστα με τους ασθενείς.

Τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 1964 συνεργάστηκε με τον σουρεαλιστή καλλιτέχνη Roland Topor, γυρίζοντας τρεις ταινίες. Από αυτές ξεχωρίζει η μεγάλου μήκος ταινία, La Planète Sauvage (1973). Ακολούθησαν άλλες δύο ταινίες μεγάλου μήκους (Les Maîtres du Temps - 1982, Gandahar - 1988) και αρκετές μικρότερες.






Ο Laloux πέθανε από καρδιακή προσβολή το 2004 στην Ανγκουλέμ. Συνολικά κυκλοφόρησε δέκα μικρού μήκους ταινίες και τρεις μεγάλου μήκους.

Τo Έργο του

Ενώ δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να βρεθούν οι ταινίες μικρού μήκους του Laloux στο YouTube, η γαλλική γλώσσα και η απουσία υποτίτλων στις περισσότερες, με εμποδίζει να έχω μια πιο ολοκληρωμένη άποψη για τη φιλμογραφία του. Γι' αυτό, θα ήθελα ν' αναφερθώ στις τρεις μεγάλες ταινίες του, ακολουθώντας τη χρονολογική σειρά με την οποία τις είδα.

Το Les maîtres du Temps παρουσιάζει ενδιαφέρον από πολλές απόψεις. Είναι συμπαραγωγή Γαλλίας και Ουγγαρίας, τα σχέδια έχουν γίνει από τον σπουδαίο Γάλλο κομίστα Moebius και είναι βασισμένο στο μυθιστόρημα του Γάλλου Stefan Wul. Λοιπόν, πρόκειται για ένα αληθινό αριστούργημα, τόσο σαν ταινία κινουμένων σχεδίων, όσο και σαν sci-fi. Το animation είναι απλό, αλλά συχνά εντυπωσιακό, ενώ η ιστορία είναι εκπληκτική και με ανατρεπτικό φινάλε.

Το Gandahar είναι ίσως η καλύτερη ταινία του Laloux, από άποψης animation. Η ιστορία, βασισμένη σε μυθιστόρημα του Jean-Pierre Andrevon, παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον και θα τη χαρακτήριζα αρκετά έξυπνη σε κάποια σημεία. Δυστυχώς, όμως, γύρω στη μέση η ταινία γίνεται κάπως μονότονη, παρότι αιωρείται ένα αβέβαιο τέλος. Ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι η μεταγλώττιση στ' αγγλικά έγινε από τον περίφημο συγγραφέα Isaac Asimov, ενώ ακούγονται οι φωνές των διάσημων Glenn Glose και Bridget Fonda.

Το La Planète Sauvage, επίσης βασισμένο σε βιβλίο του Stefan Wul, είναι η πρώτη χρονικά μεγάλου μήκους ταινία του Laloux και η πιο γνωστή του. Ενώ χρησιμοποιείται η τεχνική cutout, το animation είναι πολύ όμορφο μέσα στην απλότητά του και η ιστορία παρουσιάζει ενδιαφέρον ως προς το κεντρικό της θέμα. Η μουσική του Αλαίν Γκοραζέρ που ακούγεται στην ταινία είναι ένα ακόμα συν.

Κοντολογίς, οι ταινίες του Laloux δε χαρακτηρίζονται από εντυπωσιακό animation, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι ωραίο. Αυτό όμως που αξίζει σε αυτές, είναι η απίστευτη φαντασία, που ανοίγει ανεξερεύνητους δρόμους στο μυαλό του θεατή. Ακολουθούν δύο από τις ταινίες μικρού μήκους του Laloux, Les Dents du Singe (1960) και Les Escargots (1965).

Cowboy Bebop - Ένα Ξεχασμένο Διαμάντι

Τα μέλη του πληρώματος

Παρότι δεν είμαι μεγάλος φαν των anime σειρών, μπορώ να πω ότι η συγκεκριμένη μ' έκανε ν' αναθεωρήσω κάπως την άποψή μου. Μια σειρά που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή στην Ελλάδα, τουλάχιστον όχι όσο τα Naruto, One Piece και Full Metal Alchemist, αλλά είναι πολύ αγαπητή σε χώρες έξω από την Ιαπωνία, κυρίως τις ΗΠΑ. Το anime αυτό ακολουθεί τις περιπέτειες μιας ομάδας κυνηγών επικηρυγμένων του μέλλοντος, οι οποίοι ταξιδεύουν στο διάστημα.

Το Cowboy Bebop θεωρείται από πολλούς ως ένα από τα καλύτερα και επιδραστικότερα anime όλων των εποχών. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου που βρίσκεται σε πολλές λίστες με τα κορυφαία έργα του είδους.

Σκηνικό και χαρακτήρες

Η σειρά διαδραματίζεται το έτος 2071, όταν ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα είναι προσβάσιμο με διαστημόπλοια και "υπερδιαστημικές πύλες". Η Γη έχει καταστεί σχεδόν μη κατοικήσιμη λόγω της πτώσης μετεωριτών και έτσι το ανθρώπινο γένος έχει εγκατασταθεί στους άλλους πλανήτες. Παρά τον προφανή μελλοντολογικό χαρακτήρα της σειράς, εντούτοις η τεχνολογία αποτελεί μια μείξη φουτουριστικών και σύγχρονων στοιχείων. Παραδείγματος χάρη, η ρομποτική και η χρήση αστρόπλοιων θεωρείται δεδομένη, αλλά ακόμα χρησιμοποιούνται αυτοκίνητα και όπλα με σφαίρες.

Σε αυτό το σκηνικό δρουν τα μέλη του πληρώματος του διαστημόπλοιου Bebop, τα οποία έχουν πιο πολλά να τους χωρίζουν, παρά να τους ενώνουν. Όντας ομάδα κυνηγών επικηρυγμένων, κύρια (αλλά όχι μοναδική) πηγή των περιπετειών τους είναι η αντιμετώπιση λιγότερο ή περισσότερο επικίνδυνων εγκληματιών. Οι κύριοι χαρακτήρες της σειράς είναι οι εξής:

Spike Spiegel, ο βασικός ήρωας
της σειράς

• Spike Spiegel: πρώην μέλος ενός ισχυρού εγκληματικού συνδικάτου, ο Spike είναι ικανότατος μαχητής και πιλότος. Ταυτόχρονα προφέρει συχνά αστείες στιγμές, κυρίως λόγω της ακόρεστης πείνας του.
• Jet Black: τέως αστυνομικός και ιδιοκτήτης του Bebop. Κατά τη θητεία του ως ντετέκτιβ έχασε το αριστερό του χέρι, το οποίο έχει αντικαταστήσει με μηχανικό μέλος.
• Faye Valentine: αρχάριος κυνηγός επικηρυγμένων, εθισμένη στο τζόγο. Έχει άστατο χαρακτήρα και κατά τη διάρκεια της σειράς παρατάει αρκετές φορές την ομάδα.
• Ed: παρότι μονάχα ένα παιδί, η Ed είναι ιδιοφυής χάκερ. Παρά την εξυπνάδα της συνεχίζει να συμπεριφέρεται παιδιάστικα.
• Ein: ένας σκύλος ράτσας Pembroke Welsh Corgi, πρώην πειραματόζωο. Είναι απείρως εξυπνότερος από ένα μέσο κατοικίδιο, αλλά τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος, με εξαίρεση την Εντ, συνήθως δεν αντιλαμβάνονται τις ικανότητές του.
• Vicious: ο μεγάλος εχθρός του Spike, είναι ο μόνος ανταγωνιστής που εμφανίζεται σε παραπάνω από ένα επεισόδια. Πρώην φίλος του Spike, διατηρεί τη θέση του στην εγκληματική οργάνωση που μεγαλούργησε μαζί του.

Μουσική

Δίχως αμφιβολία ένα από τα πιο σημαντικά γνωρίσματα του Cowboy Bebop είναι η μουσική που χρησιμοποιείται, αλλά και γενικότερα η επιρροή από τον κόσμο της μουσικής. Πρώτα και κύρια, bebop ονομάζεται ένα στυλ της τζαζ μουσικής, που χαρακτηρίζεται από αυτοσχεδιασμούς και γρήγορο τέμπο. Τα περισσότερα από τα επεισόδια της σειράς έχουν όνομα που παραπέμπει σε  κάποιο μουσικό είδος (π.χ. Heavy Metal Queen, Mushroom Samba). Παρότι σε γενικές γραμμές η μουσική κάθε επεισοδίου συνάδει με τον τίτλο του, πολλά από τα κομμάτια πλησιάζουν στα είδη της μπλουζ και της τζαζ.

Κριτική

Ένα από τα πιο σημαντικά συν του Cowboy Bebop είναι ο ρεαλισμός του. Στη σειρά αυτή δε θα δει κανείς μάχες στις οποίες ο πρωταγωνιστής πηδάει στο θεό και με μια κίνηση σκοτώνει καμιά δεκαριά εχθρούς. Αυτό, ωστόσο, δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ωραίες σκηνές μάχης, από τη στιγμή που ο σκηνοθέτης της σειράς, Σινιτσίρο Γουατανάμπε, έχει επηρεαστεί από τις ταινίες του Μπρους Λι και του Τζον Γου. Οι χαρακτήρες δεν είναι μονοδιάστατοι και συχνά τα όρια μεταξύ καλού και κακού δεν είναι ευδιάκριτα. Το animation είναι εξαιρετικό, όντας απλό και στυλάτο, ενώ η μουσική ταυτότητα προσθέτει πολλά. Ταυτόχρονα, η σειρά διαθέτει σπάνια ισορροπία ανάμεσα στο δράμα, τη δράση και το χιούμορ. Η αλήθεια είναι ότι τα πρώτα επεισόδια δε διαθέτουν την ένταση και τη δράση των επόμενων. Αυτό όμως δεν κρατάει πολύ και σε καμία περίπτωση δεν τα καθιστά βαρετά.