Η Μεγάλη της Reggae Σχολή

Το καλοκαίρι μας χτυπάει την πόρτα, ώρα λοιπόν ν' ασχοληθούμε με το πλέον καλοκαιρινό είδος μουσικής. Η reggae έκανε την εμφάνισή της στα τέλη του 1960, έχοντας επηρεαστεί από παλαιότερα μουσικά είδη της Τζαμάικα, κυρίως το ska και το rocksteady. Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 πολλοί Τζαμαϊκανοί μουσικοί απολαμβάνουν παγκόσμια φήμη, ενώ τις τελευταίες δύο δεκαετίες δραστηριοποιούνται πολλοί καλλιτέχνες από άλλες χώρες.

Παρότι, δυστυχώς, έχει ταυτιστεί με το κάπνισμα μαριχουάνας, η reggae είναι πολλά περισσότερα. Λόγω της σύνδεσής της με τη θρησκεία του Ρασταφαριανισμού, πολλά τραγούδια διαθέτουν μια σπάνια και πανανθρώπινη πνευματικότητα. Δε χρειάζεται να πιστεύεις στα δόγματα του Ρασταφαριανισμού για να συμφωνείς με το One Love του Bob Marley ή το What is Life των Black Uhuru. Παράλληλα, όπως κάθε γνήσια λαϊκό είδος μουσικής, μιλάει για απλά, καθημερινά πράγματα που ομορφαίνουν τη ζωή μας. Και η χαλαρωτική μουσική του, το riddim που λένε οι Τζαμαϊκανοί, σε παρασέρνει και σε αναζωογονεί.

Ακολουθούν οι 5 αγαπημένοι μου μουσικοί του είδους αυτού.

5. Eek-A-Mouse (1957 - )

Ο Ρίπτον Τζόζεφ Χίλτον, όπως ονομάζεται, είναι ενεργός από το 1975, αλλά η επιτυχία του χτύπησε την πόρτα μόλις στα τέλη της δεκαετίας του '80. Είναι ένας από τους πρώτους και σημαντικότερους μουσικούς της reggae που συνδέθηκε με το στυλ singjay. Γνωστός για την παραβατική του συμπεριφορά, ο Eek-A-Mouse έχει κυκλοφορήσει πάνω από μια ντουζίνα studio albums και είναι δημοφιλής σε Η.Π.Α. και Ηνωμένο Βασίλειο.

4. Don Carlos (1952 - )

Γεννημένος σε μια από τις πιο υποβαθμισμένες συνοικίες του Κίνγκστον, ο Ντον Κάρλος (Έρβιν Σπένσερ) ξεκίνησε την καριέρα του το 1973, τραγουδώντας με το φημισμένο συγκρότημα Black Uhuru. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ακολούθησε σόλο καριέρα, βρίσκοντας σχεδόν αμέσως επιτυχία. Στο ενεργητικό του έχει δεκάδες άλμπουμ και συναυλίες σε όλο τον κόσμο. Μέχρι σήμερα παραμένει ένα από τους δημοφιλέστερους μουσικούς της reggae.

3. Culture

Το συγκρότημα Culture ιδρύθηκε το 1976 από τους Τζόζεφ Χιλ, Άλμπερτ Γουόκερ και Ρόι Ντέις, με τ' όνομα The African Disciples. Σύντομα άλλαξαν τ' όνομά τους και έγιναν μια από τις πιο επιτυχημένες roots reggae μπάντες στη χώρα τους. Κάποια τραγούδια τους μάλιστα έγιναν αγαπητά στο Ηνωμένο Βασίλειο, επηρεάζοντας το κίνημα της punk. Θεωρείται από πολλούς ένα από τα πιο αυθεντικά reggae συγκροτήματα.

2. Gregory Isaacs (1951 - 2010)

Ο Γκρέγκορι Άιζακς είναι κατά κοινή ομολογία ο μελωδικότερος τραγουδιστής της reggae. Μπήκε για πρώτη φορά σε στούντιο ηχογράφησης σε ηλικία 17 χρονών και η καριέρα του πήρε την ανιούσα στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Όχι πολύ αργότερα, απέκτησε φήμη και στη Μεγάλη Βρετανία. Παρά τα προβλήματά του με την κοκαΐνη και το κρακ, συνέχισε να βγάζει επιτυχημένους δίσκους μέχρι λίγο πριν το θάνατό του από καρκίνο.

1. Bob Marley (1945 - 1981)

Ποιον άλλο περίμενες; Ο άνθρωπος που βοήθησε όσο κανείς τη reggae να εξαπλωθεί σε όλη τη Γη και που πλέον έχει γίνει συνώνυμος του είδους. Αναμφισβήτητα ο σπουδαιότερος στιχουργός και συνθέτης της reggae, ο Μπομπ Μάρλεϊ έζησε μια ζωή χωρίς παρατράγουδα, πιστεύοντας βαθιά στο Ρασταφαριανισμό. Αυτό σε συνδυασμό με τα επαναστατικά του τραγούδια, τον έχει καταστήσει έναν από τους σημαντικότερος μουσικούς όλων των εποχών και κυρίως ένα πρότυπο προς μίμηση.

Οι 13 Λόγοι που Κάνουν το "Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος" το Καλύτερο Γουέστερν Όλων των Εποχών

Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος (Il Buono, il Bruto, il Cattivo στα ιταλικά) του Σέρτζιο Λεόνε αποτελεί μια από τις σπουδαιότερες και γνωστότερες ταινίες όλων των εποχών. Συγκαταλέγεται στις κορυφαίες ταινίες γουέστερν και κατά κοινή ομολογία είναι το καλύτερο σπαγγέτι γουέστερν. Μήπως όμως είναι και το καλύτερο γουέστερν (σκέτο), ανώτερο δηλαδή από τα κλασικά αμερικανικά έργα; Προσωπικά, είμαι πεπεισμένος ότι είναι, αλλά για το λόγου το αληθές, ορίστε 13 επιχειρήματα:

• Ο Τίτλος: είναι μάλλον απλός, αλλά την ίδια στιγμή και έξυπνος. Αρκεί να δει κανείς πόσες παρωδίες του υπάρχουν, για να καταλάβει ότι έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ποπ κουλτούρας. Έχει δε περάσει στο καθημερινό αμερικανικό λεξιλόγιο, καθώς χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα καλά, τα κακά και όσα μπορούσαν να γίνουν καλύτερα, αλλά δεν έγιναν, σχετικά με ένα πρόσωπο ή ένα αντικείμενο.
• Ο Κλιντ Ίστγουντ στο ρόλο του Καλού: γνωστός και ως Ξανθούλης (Blondie) και Άνθρωπος Χωρίς Όνομα (Man with No Name), ο Ίστγουντ άφησε εποχή με την ταινία αυτή. Φορώντας το εμβληματικό του πόντσο και πυροβολώντας με τεράστια αυτοπεποίθηση, είναι ένας από τους πιο κουλ χαρακτήρες του κινηματογράφου. Παράλληλα, είναι ένας από τους σημαντικότερους αντι-ήρωες της έβδομης τέχνης, καθώς μόνο τίμιος πιστολέρο δεν είναι.

• Ο Ιλάι Γουάλακ στο ρόλο του Άσχημου: Ο Τούκο Ραμίρεζ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η μασκότ της ταινίας. Είναι πολυλογάς και αυθόρμητος, προσφέροντας πολλές στιγμές γέλιου. Ταυτόχρονα, όμως, έχει τον πιο ενδιαφέροντα ρόλο. Ο Λεόνε φρόντισε να μας δώσει μια δραματική σκηνή μεταξύ του Τούκο και του αδελφού του, αποφεύγοντας έτσι να καταντήσει ο χαρακτήρας αυτός ένας απλός μπουνταλάς για να γελάμε. Το καλύτερο είναι ότι και σε αυτή τη σκηνή ο Γουάλακ τα πηγαίνει περίφημα, ενώ συχνά-πυκνά μπορούμε να πούμε ότι επισκιάζει τον Ίστγουντ.

• Ο Λι Βαν Κλιφ στο ρόλο του Κακού: ο Αγγελομάτης (Angel Eyes), είναι ένας αδίστακτος και στυγνός καιροσκόπος. Είναι σίγουρα ένας από τους πιο αντιπροσωπευτικούς χαρακτήρες των σπαγγέτι γουέστερν και ένας από τους πιο αντιπαθητικούς κακούς του σινεμά. Το διαπεραστικό βλέμμα που χαρακτήριζε τον Βαν Κλιφ γίνεται ένα από τα ατού της ταινίας, εξαιτίας φυσικά των θρυλικών κοντινών πλάνων του Λεόνε.

• Η Μουσική: είναι ίσως το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς γι' αυτή την ταινία. Ο μεγάλος Ένιο Μορικόνε συνέθεσε ένα από τα σπουδαιότερα και πιο αναγνωρίσιμα soundtrack στην ιστορία του κινηματογράφου. Από τους τίτλους αρχής και το πασίγνωστο "ααααα" μέχρι τη σκηνή της τριπλής μονομαχίας και το Il Triello η ταινία είναι γεμάτη από όμορφη μουσική που ταιριάζει γάντι στις σκηνές. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι ο Λεόνε γύρναγε τις σκηνές του με βάση τη μουσική του Μορικόνε.

• Η Σκηνοθεσία: η σκηνοθεσία του Λεόνε στη συγκεκριμένη ταινία είναι μάλλον θρυλική. Έχοντας ένα μοναδικό στυλ, ο Ιταλός χρησιμοποιούσε πολύ κοντινά πλάνα (γκρο πλαν) και μακρινές λήψεις, ενώ οι σκηνές δράσης και διαλόγων έχουν χαρακτηριστικό μέγεθος. Το αποτέλεσμα είναι μια εξαιρετικά στυλιζαρισμένη αίσθηση επικότητας. Όπως έχει γράψει ο Στήβεν Κινγκ στον πρόλογο ενός βιβλίου του «Ο Κλιντ Ίστγουντ δείχνει κάπου έξι μέτρα ψηλός, με κάθε σκληρή τρίχα του γενιού στα μάγουλά του να μοιάζει μεγάλη σαν σεκόγια. [...] Η έρημος μοιάζει ν' απλώνεται τουλάχιστον μέχρι τον πλανήτη Ποσειδώνα. Και η κάννη του κάθε όπλου δείχνει τόσο μεγάλη όσο η Σήραγγα της Μάγχης».
• Η Γνωριμία με τους Χαρακτήρες: ο Λεόνε μας συστήνει τους τρεις βασικούς ήρωες μέσα από ένα μακρύ πρόλογο. Στα δέκα από τα τριάντα λεπτά δεν υπάρχουν διάλογοι, ενώ χρησιμοποιούνται τίτλοι σε παγωμένες εικόνες για τον καθένα από τους τρεις. Και πάντα με τη μουσική του Μορικόνε παρούσα. Είναι δίχως άλλο μια από τις πιο μοναδικές παρουσιάσεις χαρακτήρων σε ταινία.

• Η Τελευταία Σκηνή: το τέλος της ταινίας θεωρείται ένα από το πιο αγωνιώδη στην ιστορία του σινεμά. Δε βγαίνει λέξη από τα χείλη των τριών πρωταγωνιστών. Μουσική και εικόνες συνδυάζονται για να δημιουργήσουν μία αλληλουχία, η οποία είναι υπέροχα φτιαγμένη, τεταμένη και συναρπαστική.
• Το Σενάριο: έργο των Λεόνε, Λουτσιάνο Βιντσενζόνι, Ατζενόρε Ινκρότσι και Φούριο Σκαρπέλι. Σίγουρα, το κυνήγι ενός θησαυρού και τα πισώπλατα μαχαιρώματα είναι πάντα ενδιαφέρον θέμα, αλλά δεν μπορεί να θεωρηθεί αυθεντικό. Εντούτοις, το σενάριο ήταν πρωτοποριακό για την εποχή του όσον αφορά την απεικόνιση των ηρώων. Μέχρι τότε, στα αμερικανικά κυρίως γουέστερν υπήρχε σαφής διαχωρισμός καλών και κακών, κάτι που εδώ ανατρέπεται. Επιπλέον, ο διάλογος είναι γεμάτος από αξιομνημόνευτες ατάκες, κωμικές ή όχι.

• Κατατρόπωσε τους Κριτικούς: όταν βγήκε η ταινία, τα σπαγγέτι γουέστερν θεωρούνταν exploitation films, δηλαδή ταινίες που προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν μια παροδική τάση ή να εντυπωσιάσουν τον θεατή με ρηχά μέσα (βία, σεξ κτλ). Ως εκ τούτου, οι κριτικές από τους Αμερικανούς ήταν μέτριες έως κακές. Χρόνια αργότερα, ο Ρότζερ Έμπερτ, ένας από τους πιο διακεκριμένους κριτικούς ταινιών στις ΗΠΑ, συμπεριέλαβε την ταινία στις Μεγαλύτερες Ταινίες. Είχε δηλώσει, ωστόσο, ότι τότε είχε βάλει λιγότερα αστέρια γιατί ήταν σπαγγέτι γουέστερν και άρα δεν μπορούσε να είναι τέχνη. Σήμερα οι απανταχού κριτικοί πίνουν νερό στ' όνομα του Λεόνε.
• Καθιέρωσε τον Ίστγουντ: μετά το Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος η καριέρα του Κλιντ Ίστγουντ απογειώθηκε. Ακολούθησαν πολλές ταινίες γουέστερν και δράσης (Κρεμάστε τους Ψηλά, Οι Γύπες πετούν Χαμηλά, Όπου τολμούν οι Αετοί, Ο Επιθεωρητής Κάλλαχαν κ.ά.), οι οποίες παρότι δεν απαιτούσαν μεγάλο υποκριτικό ταλέντο, τον τοποθέτησαν ανάμεσα στους σημαντικότερους σταρ του Hollywood. Εκμεταλλευόμενος το γεγονός αυτό, ο Ίστγουντ στράφηκε γρήγορα στη σκηνοθεσία, προσφέροντάς μας πολλές καλές ταινίες, όπως Εκδικητής εκτός Νόμου (1976), Οι Ασυγχώρητοι (1992), Σκοτεινό Ποτάμι (2003), Million Dollar Baby (2004), Γράμματα από το Ίβο Τζίμα (2006) και Gran Torino (2008). Πλησιάζοντας πια τα 90, ο Ίστγουντ είναι ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια του σύγχρονου αμερικανικού σινεμά.

• Το Μέλλον του Λεόνε: η επιτυχία της ταινίας αυτής άνοιξε νέες πόρτες στο Σέρτζιο Λεόνε. Η Paramount χρηματοδότησε άλλο ένα σπουδαίο γουέστερν του, το Κάποτε στη Δύση (1968), δίνοντάς του πρόσβαση σε υψηλότερα στάνταρντ παραγωγής και ηθοποιούς όπως ο Τσαρλς Μπρόνσον και ο Πίτερ Φόντα. Το 1984 σκηνοθέτησε άλλο ένα αριστούργημα με αμερικανικά λεφτά, το Κάποτε στην Αμερική, μια από τις καλύτερες γκανγκστερικές ταινίες όλων των εποχών. Κάτι που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό, είναι ότι του είχε γίνει πρόταση να σκηνοθετήσει το Νονό, αλλά αρνήθηκε ώστε ν' ασχοληθεί με το Κάποτε στην Αμερική.

• Η Επιρροή: Ασυζητητί, Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος αποτελεί μια εξαιρετικά επιδραστική ταινία. Έχει επηρεάσει πληθώρα διαφορετικών σκηνοθετών, μεταξύ των οποίων οι Ρόμπερτ Ζεμέκις, Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ και Σαμ Ραΐμι. Δεν είναι τυχαίο πως σκηνοθέτες σαν τον Μάρτιν ΜακΝτόνα και τον Κουέντιν Ταραντίνο την ψήφισαν στη λίστα του περιοδικού Sight & Sound με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Επιπλέον, έδωσε μια νέα ώθηση στα αμερικανικά γουέστερν και η επιρροή στο συγκεκριμένο είδος είναι εμφανής μέχρι και τις μέρες μας.

... and now for something completely different

Οι λέξεις αυτές αποτελούν για κάποιους τον ορισμό του γέλιου. Σε κάποιους είναι τελείως άγνωστες. Το άρθρο αυτό λοιπόν είναι γραμμένο για τους δεύτερους. Αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι, μπορούν να το διαβάσουν και οι πρώτοι, αν δεν έχουν κάτι καλύτερο να κάνουν.

Οι λεβέντες στους οποίους αναφέρεται η δημοσίευση

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το 1969 οι Έρικ Άιντλ, Μάικλ Πέιλιν, Τέρι Γκίλιαμ, Τζον Κλιζ, Γκράχαμ Τσάπμαν και Τέρι Τζόουνς, γνωστοί ως Monty Python, δημιούργησαν την κωμική εκπομπή Monty Python's Flying Circus για το BBC. Η εκπομπή αποτελούνταν από σκετσάκια και δε διέθετε κάποια συνοχή. Χρησιμοποιώντας κυρίως σουρεαλιστικό και μαύρο χιούμορ, η ομάδα σατίριζε τη νοοτροπία της βρετανικής ζωής. Όντας όλοι απόφοιτοι των πανεπιστημίων της Οξφόρδης και του Κέμπριτζ, το χιούμορ τους ήταν πνευματώδες, με πληθώρα φιλοσοφικών και λογοτεχνικών αναφορών. Η εκπομπή κράτησε τέσσερις σεζόν και άφησε εποχή στην ιστορία της μικρής οθόνης.

Το 1971 βγήκε η ταινία And Now for Something Completely Different. Αποτελούμενη από σκετσάκια της εκπομπής που είχαν ξαναγυρίσει, η ταινία προοριζόταν ουσιαστικά για το αμερικανικό κοινό, το οποίο δεν είχε μέχρι τότε δει την εκπομπή. Ο τίτλος προέρχεται από τη φράση που έλεγε ο Τζον Κλιζ για να ενώσει τα διάφορα σκετς, ευρισκόμενος σε περίεργες καταστάσεις (π.χ. ενώ τον σούβλιζαν ή πάνω σ' ένα γραφείο φορώντας ροζ μπικίνι).

Λίγο πριν την ολοκλήρωση της τέταρτης σεζόν ο Τζον Κλιζ αποχώρησε και έτσι διεκόπη η εκπομπή. Ευτυχώς όμως, οι Monty Python δε διαλύθηκαν. Το 1975 κυκλοφόρησε η πρώτη κανονική τους ταινία, Monty Python and the Holy Grail (Οι Ιππότες της Ελεεινής Τραπέζης). Ήταν μια παρωδία του θρύλου του Βασιλιά Αρθούρου, όπου έγινε και πάλι χρήση του χαρακτηριστικού σουρεάλ χιούμορ της ομάδας. Σήμερα θεωρείται μια από τις καλύτερες κωμωδίες όλων των εποχών.

Τέσσερα χρόνια μετά ήρθε το Monty Python's Life of Brian (Ένας Προφήτης... Μα τι Προφήτης!). Ακολουθώντας τη ζωή ενός νεαρού Εβραίου, που λανθασμένα θεωρείται ο Μεσσίας, η ταινία καυτηριάζει κυρίως το θρησκευτικό φανατισμό, χωρίς ωστόσο να προσβάλλει το πρόσωπο του Χριστού. Σύμφωνα με κάποιους είναι η καλύτερη ταινία των Monty Python, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που τη θεωρούν τη σπουδαιότερη κωμωδία στην ιστορία του κινηματογράφου.

Μετά την ταινία αυτή, που βραβεύτηκε στις Κάννες παρακαλώ, ακολούθησε το 1983 το Monty Python's Meaning of Life. Παρότι αποτελείται και αυτή από σκετσάκια, αυτά δεν είναι από την εκπομπή, αλλά καινούργιο υλικό. Κατά κοινή ομολογία δεν είναι τόσο καλή όσο οι προηγούμενες δουλειές της ομάδας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν κάνει το θεατή να γελάσει δυνατά.

Αυτή ήταν και η τελευταία δουλειά των Monty Python. Ο καθένας ακολούθησε σόλο καριέρα, παρόλο που κάποιοι συνεργάστηκαν μεταξύ τους, όπως οι Τέρι Γκίλιαμ και Έρικ Άιντλ στην ταινία του πρώτου, The Adventures of Baron Munchausen (Οι Περιπέτειες του Βαρώνου Μυνχάουζεν). Κάθε φήμη για επανένωσή τους, σταμάτησε το 1989 με το θάνατο του Γκράχαμ Τσάπμαν από καρκίνο.

Τα χρόνια πέρασαν με το κάθε μέλος να ακολουθεί δικιά του πορεία αν και οι δρόμοι τους διασταυρώθηκαν αρκετές φορές σε θεατρικές παραστάσεις και ταινίες. Η τελευταία φορά που το κοινό είχε την ευκαιρία να τους απολαύσει ήταν το 1998 στο φεστιβάλ κωμωδίας στο Άσπεν. Μέχρι που το 2013 ανακοινώθηκε ότι όλοι οι εναπομείναντες Monty Python θα έδιναν μία και μόνο παράσταση στην O2 Arena του Λονδίνου την 1 Ιουλίου 2014. Από τη στιγμή που ξεκίνησε η προπώληση χρειάστηκαν μόλις 43 δευτερόλεπτα για να εξαντληθούν τα εισιτήρια! Τελικά προστέθηκαν άλλες πέντε παραστάσεις.

(Από αριστερά προς δεξιά)
Πίσω: Γράχαμ Τσάπμαν, Έρικ Άιντλ, Τέρι Γκίλιαμ
Μπροστά: Τέρι Τζόουνς, Τζον Κλιζ, Μάικλ Πέιλιν

Τα Κομιξομάγαζα της Αθήνας

Από τη δεκαετία του '80 περίπου, ο χώρος των κόμικς στην Ελλάδα έχει αρχίσει να αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς. Και παρά τη σημερινή κρίση, τα πράγματα δε χειροτερεύουν τρομερά. Το αναγνωστικό κοινό αυξάνεται σταθερά, ο αριθμός εκδόσεων, ξένων κι ελληνικών, επίσης, οι τιμές πέφτουν ή τουλάχιστον παραμένουν στα ίδια επίπεδα και τα κομιξάδικα είναι πλέον σημεία συνάντησης, φωτεινά και πολύχρωμα. Μπορεί βέβαια να μην έχουν την καλώς εννοούμενη χλιδή των αμερικανικών μαγαζιών, αλλά κάτι γίνεται και στη χώρα μας.

Η πλειονότητα των αθηναϊκών καταστημάτων με κόμικς βρίσκεται -πού αλλού;- στο κέντρο της πόλης. Αυτό, ωστόσο, δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και αλλού. Όλα σχεδόν προσφέρουν, πέρα από τα κόμικς, βιβλία, action figures, αφίσες και διάφορα άλλα συναφή εμπορεύματα. Let's get started λοιπόν!

Solaris

Μπόταση 6 (πλατεία Σόλωνος), 210 38 41 065, www.solaris.gr, info@solaris.gr

Δευτέρα, Τετάρτη, Σάββατο: 9:00-15:30
Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 9:00-14:30 και 17:00-20:30

Πρόκειται για ένα ιστορικό μαγαζί. Είναι το παλαιότερο βιβλιοπωλείο κόμικς στην Αθήνα, καθώς άνοιξε το 1989. Εδώ, λοιπόν, μπορεί να βρει κανείς ό,τι κόμικ κυκλοφορεί στην Ελλάδα, αλλά και πάρα πολλά από αυτά που κυκλοφορούν στην Αγγλία και τις ΗΠΑ, στ' αγγλικά προφανώς. Προσφέρει μια τεράστια ποικιλία κομιξοεμπορευμάτων, όπως φιγούρες, ημερολόγια, αφίσες, απλές και μεταξοτυπίες, μπλουζάκια, κούπες, μαγνητάκια, μπρελόκ και πολλά άλλα. Πέρα από κόμικς, όμως, διαθέτει και οτιδήποτε κυκλοφορεί στα ελληνικά από βιβλία επιστημονικής φαντασίας, τρόμου και φαντασίας, συν μια σχετικά μεγάλη ποικιλία στα αγγλικά.

Tilt

Ασκληπιού 37, 210 36 36 028, www.facebook.com/pages/Tilt-Comics, tilt@hol.gr

Δευτέρα, Τετάρτη, Σάββατο: 11:00 - 15:30

Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 11:00 - 15:00, 17:00 - 20:30

Το θρυλικό αυτό μαγαζί άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του το 1996. Είναι το μόνο καθαρό κομιξάδικο, αφού τα ράφια του δε φιλοξένησαν ποτέ βιβλία ή κάτι εξωκομιξικό. Είναι επίσης το πρώτο που έφερε manga στην Ελλάδα και το πρώτο που εισήγαγε στην ελληνική αγορά ανεξάρτητες εταιρείες που ήταν παντελώς άγνωστες μέχρι τότε. Πλέον, φέρνει κυρίως αγγλόφωνα κόμικς, πολύ λίγα ελληνόφωνα και αυτοεκδόσεις Ελλήνων δημιουργών, πολλές από τις οποίες δε συναντώνται αλλού. Επιπροσθέτως, προσφέρει φιγούρες, μπλουζάκια και art books.

Star Comics

Αγίου Ιωάννου 24 (Αγία Παρασκευή), 210 60 17 286, www.starcomics.gr, info@starcomics.gr
Δευτέρα, Τετάρτη: 10.00 - 14.30

Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 10.00 - 14.30 και 17.30 - 21.00
Σάββατο: 10.00 - 15.00

Με ημερομηνία ίδρυσης τις 9 Οκτώβρη 2009 αποτελεί ένα από τα νεότερα μαγαζιά κόμικς στην Αθήνα. Εστιάζει κυρίως στην αμερικανική σκηνή, προσφέροντας μια εντυπωσιακή ποικιλία από graphic novels, μηνιαία τεύχη και trades. Τα manga έχουν επίσης την τιμητική τους, ενώ μπορεί κανείς να βρει t-shirts, αφίσες και φιγούρες. Αξίζει να σημειωθεί η εξαιρετική ποιότητα του e-shop του καταστήματος.

Comicon Shop

Σόλωνος 128, 213 00 80 255, www.comicon-shop.gr, info@comicon-shop.gr

Δευτέρα, Τετάρτη, Σάββατο: 9:00 - 15:45
Τρίτη, Παρασκευή: 9:00 - 20:30

Το Comicon λειτουργεί από το 2001 και ειδικεύεται περισσότερο στα ελληνικά και γαλλοβελγικά κόμικς, όντας ο βασικός αντιπρόσωπος της Μαμούθ Comix, ενώ υπάρχουν και πολλές αυτοεκδόσεις. Στα ράφια του υπάρχουν φιγουρίτσες γαλλοβελγικών κόμικς που δε βρίσκεις αλλού, παιχνίδια και γενικά πολλά παρεμφερή προϊόντα.

Jemma Press

Αλκιβιάδου 138-140 (Πειραιάς), 210 42 27 664, www.jemmacomics.com, jemmaman@gmail.com

Δευτέρα, Τετάρτη: 09:30 - 15:30

Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 09:30 - 21:00

Σάββατο: 10:00 - 16:00

Άλλο ένα ιστορικό κατάστημα, είναι αυτό της Jemma Press. Άνοιξε το 1997, ενώ το 2003 άρχισε και η δραστηριοποίηση των εκδόσεων, που κυκλοφορούν έργα κυρίως Ελλήνων δημιουργών. Στο Jemma Shop υπάρχουν manga, αμερικανικά και ευρωπαϊκά κόμικς στ' αγγλικά, όλοι οι τίτλοι Ελλήνων σκιτσογράφων και φυσικά κυκλοφορίες των εκδόσεων Jemma Press. Εκτός αυτών, πωλούνται αφίσες, μπλουζάκια, DVD, φιγούρες και μερικά επιτραπέζια, κυρίως card games, και μια μεγάλη ποικιλία βιβλίων.

Comicworld

Αγίας Βαρβάρας 1 & Ξενοφώντος (Κορυδαλλός), 210 49 57 843, www.comicworld.gr, info@comicworld.gr

Δευτέρα, Τετάρτη, Σάββατο: 10:00 - 15:00
Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 10:00 - 15:00 και 17:00 - 21:00

Από το 2003, όταν και άνοιξε, το Comicworld αποτελεί σημείο αναφοράς για την αγορά συλλεκτικών προϊόντων που σχετίζονται με τα κόμικς και το φανταστικό. Η πλειονότητα των εμπορευμάτων του αποτελείται από τέτοια αντικείμενα, κατά κύριο λόγο φιγούρες και άλλα collectibles. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι απουσιάζουν τα κόμικς, καθώς διαθέτει μια αρκετά μεγάλη γκάμα τίτλων, κυρίως αμερικανικών. Εδώ και μερικά χρόνια, μάλιστα, λειτουργεί και η Comicworld Editions, που εκδίδει έργα από ξένους και Έλληνες κομίστες.

Relax your Soul Comics

Σολωμού 5α (Εξάρχεια), 210 38 44 994, www.relaxcomics.gr, relaxcomics@yahoo.gr
Δευτέρα, Τετάρτη, Σάββατο: 10:30 - 16:00
Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 10:30 - 20:00

Μαζί με το Comicworld είναι τα κατεξοχήν φιγουράδικα της Αθήνας. Αν δεν απατώμαι, άνοιξε το 2001. Πέρα από την πλουσιότατη ποικιλία συλλεκτικών ειδών, στα ράφια του υπάρχουν νέες σειρές και ολοκληρωμένες limited series αμερικανικών κυρίως κόμικς στην αυθεντική τους έκδοση. Αξίζει να σημειώσουμε ότι είναι το μόνο κομιξάδικο που προσφέρει αποκλειστικά ξενόγλωσσα κόμικς.

Cube

Λέκκα 23-25 (Σύνταγμα, μέσα στη στοά), 210 38 27 910, www.youcube.gr, info@youcube.gr
Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 10:00 - 18:00
Τετάρτη, Σάββατο: 10:00-16:00

Δυστυχώς δεν έχω πολλές πληροφορίες και φωτογραφία για το συγκεκριμένο κατάστημα. Αρχικά είχε ανοίξει στα Εξάρχεια, γύρω στο 2006. Το 2009 μετακόμισε παραμένοντας στα Εξάρχεια, ενώ εδώ και λίγες μέρες βρίσκεται στη σημερινή του τοποθεσία. Διαθέτει μια καλή ποικιλία κόμικς, κατά κύριο λόγο manga και αμερικάνικα, καθώς και βιβλία, DVD και κοσμήματα.

ComicStrip

Σόλωνος 125, 215 54 02 852, www.comicstrip.gr, info@comicstrip.gr

Δευτέρα - Παρασκευή: 9:30 - 21:00
Σάββατο: 9:30 - 18:00

Λειτουργώντας από το 2012 (αν δεν κάνω λάθος), είναι ένα από τα πιο καινούργια κομιξάδικα της Αθήνας. Έχει κυρίως ελληνικά και ευρωπαϊκά κόμικ, εστιάζοντας λιγότερο σε αμερικανικούς τίτλους. Διαθέτει επίσης παραφερνάλια και μερικά βιβλία.

Snowpiercer

Το Snowpiercer ήταν μια από τις πιο πολυαναμενόμενες ταινίες του 2014 (η ταινία έκανε πρεμιέρα στη Νότια Κορέα και αλλού το 2013, αλλά στις περισσότερες χώρες στις αρχές του τρέχοντος έτους). Το γεγονός ότι απέσπασε πολύ καλές κριτικές, αλλά και το ότι αποτελεί ένα δυστοπικό έργο, ήταν για μένα αρκετό για να ψάξω και να δω την ταινία προτού έρθει στην Ελλάδα. Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι βασισμένο στο Le Transperceneige, ένα μέχρι πρότινος άγνωστο γαλλικό κόμικ.

Υπόθεση

Εν έτει 2031, η Γη είναι καλυμμένη με πάγο και χιόνι, ύστερα από ένα αποτυχημένο πείραμα για την αναστροφή της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Οι μόνοι επιζώντες είναι οι ταξιδιώτες του τρένου Snowpiercer, το οποίο κινείται αέναα σε μια καθορισμένη τροχιά. Μέσα στο τρένο έχει διαμορφωθεί ένα ταξικό σύστημα, όχι πολύ διαφορετικό από το σημερινό, με τους φτωχούς στα πίσω βαγόνια και τους προνομιούχους στα μπροστινά. Οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης ωθούν τους πρώτους να εξεγερθούν, ώστε να καταλάβουν τη μηχανή του τρένου.

Κριτική

Από άποψη σκηνοθεσίας, ο Νοτιοκορεάτης Τζουν-χο Μπονγκ δεν έχει κάνει σοβαρά λάθη, ενώ και το σενάριο έχει αρκετά ευφυή στοιχεία, Η φωτογραφία, έργο του συμπατριώτη του Κυούνγκ-πυό Χονγκ, είναι εξαιρετική, δημιουργώντας μια κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, που ταιριάζει γάντι στην υπόθεση. Όσον αφορά το καστ, διαθέτει ορισμένες ενδιαφέρουσες ερμηνείες. Θα έλεγα ότι ξεχωρίζουν η αγνώριστη Τίλντα Σουίντον και ο Κανγκ-χο Σονγκ.

Οι σκηνές δράσης είναι ρεαλιστικές και
εντυπωσιακές ταυτόχρονα

Υπήρξαν πολλοί οι οποίοι παρουσίασαν τη συγκεκριμένη ταινία ως ένα αψεγάδιαστο έργο, αλλά αυτό είναι μακριά από την αλήθεια. Ο βασικός πρωταγωνιστής, Κρις Έβανς, δεν πείθει ιδιαιτέρως και γενικά δεν υπάρχει βάθος στους χαρακτήρες. Επίσης, υπάρχει μια έντονη γεύση μεσσιανισμού στο σενάριο, ενώ το τέλος, αν και ανατρεπτικό, δεν είναι ικανοποιητικό. Σε γενικές γραμμές, το Snowpiercer είναι μια καλοφτιαγμένη ταινία, που σίγουρα δεν περνά απαρατήρητη και αξίζει να τη δει ο καθένας.

Γενικά στοιχεία

• Τίτλος: Snowpiercer
• Είδος: επιστημονικής φαντασίας, thriller, περιπέτεια
• Σκηνοθεσία: Joon-ho Bong
• Σενάριο: Joon-ho Bong, Kelly Masterson, βασισμένο στο κόμικ των Jacques Lob, Benjamin Legrand και Jean-Marc Rochette
• Πρωταγωνιστές: Chris Evans, Jamie Bell, Tilda Swinton, Kang-ho Song, Ah-sung Ko, Octavia Spencer, John Hurt, Ed Harris
• Χώρα/έτος παραγωγής: ΗΠΑ, Νότια Κορέα/2013
• Διάρκεια: 126 λεπτά