Ο Πατέρας της Λογοτεχνίας του Φανταστικού

Σαν σήμερα το 1892, γεννήθηκε ο Τζον Ρόναλντ Ρούελ Τόλκιν. Είναι παγκοσμίως γνωστός ως ο συγγραφέας των Χόμπιτ, Το Σιλμαρίλλιον και φυσικά του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Χωρίς αυτόν, είναι αμφίβολο αν η λογοτεχνία του φανταστικού θα είχε τόση διάδοση. Τα έργα του έχουν επηρεάσει όχι μόνο πεζογράφους του είδους, αλλά και ποιητές, μουσικούς, δημιουργούς κόμικς και σκηνοθέτες.

Ο Τόλκιν γεννήθηκε στη Νότια Αφρική, προτού εγκατασταθεί στην πατρίδα του, την Αγγλία, λίγα χρόνια αργότερα. Πριν ακόμα πάει στο σχολείο είχε εκδηλώσει την κλίση του στη φιλολογία: στα επτά του ξεκίνησε να γράφει μια ιστορία με ένα δράκο και στην ίδια περίπου ηλικία πήρε κάποιες βασικές γνώσεις λατινικών και γαλλικών. Στα σχολικά του χρόνια άρχισε να μελετά ελληνικά, γερμανικά, νορβηγικά και αγγλοσαξονικά. Επινόησε δικά του αλφάβητα και γλώσσες. Στην ηλικία των δώδεκα έμεινε ορφανός και η φροντίδα του αφέθηκε στα χέρια ενός ιερέα.

Το 1911 ξεκίνησε να φοιτά στο Κολέγιο Έξετερ του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ερχόμενος σ' επαφή με γλώσσες όπως τα φινλανδικά και τα κελτικά. Ολοκληρώνοντας τις σπουδές του, κλήθηκε να πολεμήσει στο μέτωπο της Γαλλίας. Μετά τον πόλεμο, εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο του Λιντς και αργότερα στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, όπου και διακρίθηκε σύντομα ως ένα εξαίρετος φιλόλογος και ένας προσιτός καθηγητής.

Ο Τόλκιν είχε αρχίσει να γράφει ιστορίες από τις ημέρες του πολέμου και οι οποίες αργότερα θα ενσωματώνονταν σε κάποια από τα έργα του. Ο ίδιος θεωρούσε Το Σιλμαρίλλιον το κυριότερο έργο του και ποτέ δεν το ολοκλήρωσε αληθινά, αφού συνέχεια το βελτίωνε και το αναθεωρούσε. Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 ξεκίνησε τη συγγραφή του Χόμπιτ, το οποίο και εκδόθηκε το 1937. Είχε τόση επιτυχία, που ο εκδότης του ζήτησε συνέχεια. Μόλις όμως το 1954 ήρθε ο πρώτος τόμος του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών και λίγους μήνες μετά ο δεύτερος. Το τρίτο μέρος της τριλογίας κυκλοφόρησε το 1955.

Ο Τόλκιν πέθανε το 1973 αφήνοντας πίσω του πλήθος ανέκδοτων ιστοριών, παραμυθιών και δοκιμίων. Ο νεότερος γιος του Κρίστοφερ τα εξέδωσε όλα, συμπεριλαμβανομένων των Σιλμαρίλλιον, Τα Παιδιά του Χούριν και Ατέλειωτες Ιστορίες.

Thanks Mr. Cocker!

Την τελευταία του πνοή άφησε σήμερα ο Τζο Κόκερ, ύστερα από μακροχρόνια μάχη με τον καρκίνο των πνευμόνων. Ο Κόκερ υπήρξε ένας σπουδαίος μουσικός, με τραγούδια όπως Unchain my Heart, With a Little Help from my Friends και You Are so Beautiful. Παράλληλα, όμως, ήταν κι ένας ταπεινός και ήρεμος άνθρωπος. Ένας ροκ σταρ, όχι όπως τον εννοούν πια. Δεν είχε τραβήξει πάνω του τα ΜΜΕ ή το κοινό με ξέφρενα πάρτι, ναρκωτικά και ποτό.

Η επιτυχία ήρθε για τον Κόκερ το 1969 με την κυκλοφορία του With a Little Help from my Friends, ένα cover του τραγουδιού των Beatles, με τους οποίους είχε εξαιρετικές σχέσεις. Συμμετείχε στο θρυλικό Γούντστοκ και στην πολυετή καριέρα του κυκλοφόρησε σχεδόν δυο ντουζίνες άλμπουμ και πολλά επιτυχημένα τραγούδια.

Θεούλη μου, Έρχονται τα Ζόμπια!

Το OMG, Zombie! είναι μια νέα ελληνική σειρά κόμικς, της οποίας το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε στις αρχές του τρέχοντος μήνα από την Webcomics. Προφανώς λέει μια ιστορία για ζόμπι. Όχι όμως για ζόμπι όπως τα ξέρουμε:

Στην μεταποκαλυπτική εποχή του… όποτε, και αρκετά χρόνια πριν το… κάποτε, ο Μισέλ είναι… ζόμπι, είναι… gay, είναι… θρήσκος και μπορεί και… σκέφτεται!
Πόσο τραγικά μόνος και περιθωριοποιημένος μπορεί να νιώσει ένας νεκροζώντανος που έχει… φάει τα ψωμιά του, και γυροφέρνει σαν την άδικη κατάρα αναζητώντας το νόημα της ζωής και… κρέας;
Ένα υπαρξιακό δράμα με πολλή βία, βυζιά, αίμα, έντερα, σπλήνες και λοιπές όμορφες σεκάνς.

Το Νοέμβριο είχε γίνει η πρώτη παρουσίαση του OMG, Zombie! #1 στην έκθεση κόμικς Μισό Λεπτό, στη Θεσσαλονίκη. Το Σάββατο 20 Δεκεμβρίου, όμως, ο δημιουργός του Νικόλας Στεφαδούρος (Stef) έρχεται στη Λέσχη Φίλων Κόμικς (ΛΕ.ΦΙ.Κ. εν συντομία) για να γνωρίσει και το αθηναϊκό κοινό αυτό το ζομποκόμικ. Μαζί του θα είναι ο κομίστας Νίκος Τσούκης και ο σκηνοθέτης Σταύρος Τσιώλης. Η εκδήλωση θα ξεκινήσει στις 20.00 και θα τελειώσει γύρω στις 22.00. Η ΛΕΦΙΚ βρίσκεται στο Μοναστηράκι, στην οδό Αγίας Ειρήνης 5.

Short Fuse - Μια Έκπληξη για το Ελληνικό Σινεμά

Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε στο YouTube το trailer της επερχόμενης ταινίας των Κώστα Σκύφτα (σκηνοθεσία, σενάριο), Ανδρέα Λαμπρόπουλου (σκηνοθεσία) και Κωνσταντίνου Μουτσινά (σενάριο), με τίτλο Short Fuse. Πρόκειται για μια ταινία δράσης με μπόλικα στοιχεία θρίλερ, όπως φαίνεται από το βίντεο. Στην ταινία παίρνουν μέρος πλήθος γνωστών Ελλήνων ηθοποιών (Γιώργος Καραμίχος, Ειρήνη Μπαλτά, Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Νίκος Ορφανός, Θοδωρής Αθερίδης κ.ά.), ενώ τον πρωταγωνιστικό ρόλο τον έχει ο Αποστόλης Τότσικας.

Κρίνοντας από το trailer φαίνεται μια πολύ καλή παραγωγή για τα ελληνικά δεδομένα. Όποιο κι αν είναι το τελικό αποτέλεσμα, πάντως, το σημαντικό είναι ότι όλο και περισσότεροι νέοι ασχολούνται με ταινίες είδους (Το Κακό, Τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα), κάτι που μπορεί ν' ανανεώσει σε σημαντικό βαθμό τον ελληνικό κινηματογράφο. Το Short Fuse αναμένεται να βγει στις αίθουσες μέσα στο 2015.

5 Σπουδαίες Ταινίες που δεν Πραγματοποιήθηκαν Ποτέ

Σε γενικές γραμμές το κοινό έχει την αίσθηση ότι κάθε ταινία που ξεκινάει, τελειώνει κιόλας. Η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική, αφού υπάρχουν πάμπολλες ταινίες που σταμάτησαν στ' αρχικά στάδια ή στη μέση και ποτέ δεν ολοκληρώθηκαν. Ανάμεσα σε αυτές βρίσκονται πολλά projects από σπουδαίους σκηνοθέτες, τα οποία ποτέ δεν έφτασαν στη μεγάλη οθόνη.

Napoleon του Στάνλεϊ Κιούμπρικ

Ο Κιούμπρικ μελετούσε με μεγάλη ζέση τη ζωή του Ναπολέοντα και σκόπευε να σκηνοθετήσει το βιογραφικό αυτό έπος μετά το 2001: Οδύσσεια του Διαστήματος (1968). Είχε γράψει το σενάριο ήδη από το 1961 κι είχε έρθει σε επαφή με διάφορους ηθοποιούς, συμπεριλαμβανομένων των Όσκαρ Βέρνερ για τον πρωταγωνιστικό ρόλο και Όντρεϊ Χέπμπορν για το ρόλο της Ζοζεφίνας. Η ταινία είχε μπει για τα καλά στο προ-παραγωγικό κομμάτι, αλλά η Metro-Goldwyn-Mayer έβαλε φρένο, λόγω των υψηλών οικονομικών απαιτήσεων.

Leningrad: The 900 Days του Σέρτζιο Λεόνε

Τελειώνοντας την ταινία Κάποτε στην Αμερική, ο Λεόνε ήθελε να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το βιβλίο Οι 900 Ημέρες: Η Πολιορκεία του Λένινγκραντ, γραμμένο από τον Αμερικανό δημοσιογράφο Χάρισον Σαλισμπέρι. Δεν είχε γράψει το σενάριο, παρότι είχε σκεφτεί την εναρκτήρια σκηνή, τη βασική πλοκή και το τέλος. Για τον πρωταγωνιστικό ρόλο ήθελε τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο, ενώ είχε συμφωνήσει με τους συχνούς του συνεργάτες Ένιο Μορικόνε και Τονίνο Ντέλι Κόλι για το soundtrack και τη φωτογραφία αντίστοιχα. Δυστυχώς, ο μεγάλος Ιταλός σκηνοθέτης πέθανε δύο μέρες προτού υπογράψει το συμβόλαιο για την ταινία.

Dune του Αλεχάντρο Γιοδορόφσκι

Ίσως η πιο γνωστή απραγματοποίητη ταινία. Το 1974 o Γιοδορόφσκι ξεκίνησε τα σχέδιά του για την ταινία, έχοντας κατά νου μια ονειρική ομάδα ηθοποιών και συντελεστών, που περιλάμβανε τους Σαλβαντόρ Νταλί, Όρσον Γουέλς, Pink Floyd, Καρλχάιντς Στοκχάουζεν, Moebius, Χ. Ρ. Γκίγκερ και Νταν Ο' Μπάνον. Το φιλόδοξο, σχεδόν τρελό, project αυτό ακυρώθηκε το 1976, αφού από τα 9,5 εκατομμύρια δολάρια του μπάτζετ τα 2 είχαν ήδη χρησιμοποιηθεί στα προ-παραγωγικά στάδια και καμία εταιρία δεν ήταν διατεθειμένη να αναλάβει τα έξοδα παραγωγής.

Kaleidoscope του Άλφρεντ Χίτσκοκ

Βλέποντας την ταινία Blow Up (1966) του Μικελάντζελο Αντονιόνι, ο Χίτσκοκ αισθάνθηκε ότι οι καιροί τον είχαν ξεπεράσει και ήθελε να σκηνοθετήσει μια ταινία με σκηνές απροκάλυπτης βίας και σεξ. Μετά τη συγγραφή του σεναρίου από το φίλο του Μπεν Λέβι έκανε πολλά δοκιμαστικά γυρίσματα. Η Universal απέρριψε την ταινία, θεωρώντας την πολύ τολμηρή, σχεδόν αηδιαστική, παρότι ο μετρ του θρίλερ υποσχέθηκε ότι θα τη γύριζε με μικρό μπάτζετ. Αργότερα ορισμένες ιδέες του για την ταινία αυτή ενσωματώθηκαν στο Frenzy (1972).

An American Tragedy του Σεργκέι Αϊζενστάιν

Το 1930 η Paramount έδωσε την ευκαιρία στο μεγάλο Ρώσο σκηνοθέτη να γυρίσει μια ταινία στις ΗΠΑ. Μετά από συζητήσεις, η ίδια η εταιρία πρότεινε τη μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Θίοντορ Ντράιζερ. Ο Αϊζενστάιν ενθουσιάστηκε με την ιδέα και γρήγορα ολοκλήρωσε το σενάριο. Η Paramount, όμως, το βρήκε πολύ καταθλιπτικό για να γίνει εμπορική επιτυχία. Εκτός αυτού οι φόβοι για εισροή κομμουνιστικών ιδεών στον αμερικανικό κινηματογράφο οδήγησε στη λύση του συμβολαίου με τον Αϊζενστάιν.