5 Σπουδαίες Ταινίες που δεν Πραγματοποιήθηκαν Ποτέ

Σε γενικές γραμμές το κοινό έχει την αίσθηση ότι κάθε ταινία που ξεκινάει, τελειώνει κιόλας. Η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική, αφού υπάρχουν πάμπολλες ταινίες που σταμάτησαν στ' αρχικά στάδια ή στη μέση και ποτέ δεν ολοκληρώθηκαν. Ανάμεσα σε αυτές βρίσκονται πολλά projects από σπουδαίους σκηνοθέτες, τα οποία ποτέ δεν έφτασαν στη μεγάλη οθόνη.

Napoleon του Στάνλεϊ Κιούμπρικ

Ο Κιούμπρικ μελετούσε με μεγάλη ζέση τη ζωή του Ναπολέοντα και σκόπευε να σκηνοθετήσει το βιογραφικό αυτό έπος μετά το 2001: Οδύσσεια του Διαστήματος (1968). Είχε γράψει το σενάριο ήδη από το 1961 κι είχε έρθει σε επαφή με διάφορους ηθοποιούς, συμπεριλαμβανομένων των Όσκαρ Βέρνερ για τον πρωταγωνιστικό ρόλο και Όντρεϊ Χέπμπορν για το ρόλο της Ζοζεφίνας. Η ταινία είχε μπει για τα καλά στο προ-παραγωγικό κομμάτι, αλλά η Metro-Goldwyn-Mayer έβαλε φρένο, λόγω των υψηλών οικονομικών απαιτήσεων.

Leningrad: The 900 Days του Σέρτζιο Λεόνε

Τελειώνοντας την ταινία Κάποτε στην Αμερική, ο Λεόνε ήθελε να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το βιβλίο Οι 900 Ημέρες: Η Πολιορκεία του Λένινγκραντ, γραμμένο από τον Αμερικανό δημοσιογράφο Χάρισον Σαλισμπέρι. Δεν είχε γράψει το σενάριο, παρότι είχε σκεφτεί την εναρκτήρια σκηνή, τη βασική πλοκή και το τέλος. Για τον πρωταγωνιστικό ρόλο ήθελε τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο, ενώ είχε συμφωνήσει με τους συχνούς του συνεργάτες Ένιο Μορικόνε και Τονίνο Ντέλι Κόλι για το soundtrack και τη φωτογραφία αντίστοιχα. Δυστυχώς, ο μεγάλος Ιταλός σκηνοθέτης πέθανε δύο μέρες προτού υπογράψει το συμβόλαιο για την ταινία.

Dune του Αλεχάντρο Γιοδορόφσκι

Ίσως η πιο γνωστή απραγματοποίητη ταινία. Το 1974 o Γιοδορόφσκι ξεκίνησε τα σχέδιά του για την ταινία, έχοντας κατά νου μια ονειρική ομάδα ηθοποιών και συντελεστών, που περιλάμβανε τους Σαλβαντόρ Νταλί, Όρσον Γουέλς, Pink Floyd, Καρλχάιντς Στοκχάουζεν, Moebius, Χ. Ρ. Γκίγκερ και Νταν Ο' Μπάνον. Το φιλόδοξο, σχεδόν τρελό, project αυτό ακυρώθηκε το 1976, αφού από τα 9,5 εκατομμύρια δολάρια του μπάτζετ τα 2 είχαν ήδη χρησιμοποιηθεί στα προ-παραγωγικά στάδια και καμία εταιρία δεν ήταν διατεθειμένη να αναλάβει τα έξοδα παραγωγής.

Kaleidoscope του Άλφρεντ Χίτσκοκ

Βλέποντας την ταινία Blow Up (1966) του Μικελάντζελο Αντονιόνι, ο Χίτσκοκ αισθάνθηκε ότι οι καιροί τον είχαν ξεπεράσει και ήθελε να σκηνοθετήσει μια ταινία με σκηνές απροκάλυπτης βίας και σεξ. Μετά τη συγγραφή του σεναρίου από το φίλο του Μπεν Λέβι έκανε πολλά δοκιμαστικά γυρίσματα. Η Universal απέρριψε την ταινία, θεωρώντας την πολύ τολμηρή, σχεδόν αηδιαστική, παρότι ο μετρ του θρίλερ υποσχέθηκε ότι θα τη γύριζε με μικρό μπάτζετ. Αργότερα ορισμένες ιδέες του για την ταινία αυτή ενσωματώθηκαν στο Frenzy (1972).

An American Tragedy του Σεργκέι Αϊζενστάιν

Το 1930 η Paramount έδωσε την ευκαιρία στο μεγάλο Ρώσο σκηνοθέτη να γυρίσει μια ταινία στις ΗΠΑ. Μετά από συζητήσεις, η ίδια η εταιρία πρότεινε τη μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Θίοντορ Ντράιζερ. Ο Αϊζενστάιν ενθουσιάστηκε με την ιδέα και γρήγορα ολοκλήρωσε το σενάριο. Η Paramount, όμως, το βρήκε πολύ καταθλιπτικό για να γίνει εμπορική επιτυχία. Εκτός αυτού οι φόβοι για εισροή κομμουνιστικών ιδεών στον αμερικανικό κινηματογράφο οδήγησε στη λύση του συμβολαίου με τον Αϊζενστάιν.