Η ιστορία του κινηματογράφου είναι γεμάτη από λαμπρές συνεργασίες σκηνοθετών και ηθοποιών. Συνεργασίες που εκτόξευσαν και τους δύο στη δόξα ή τους κράτησαν στον κινηματογραφικό χάρτη. Ένας ιδιαίτερος δεσμός αναπτύσσεται σε τέτοιες περιπτώσεις, μια αμοιβαία εμπιστοσύνη και ένας ειλικρινής αλληλοσεβασμός. Στη συνέχεια αναφέρονται μερικές από τις σημαντικότερες τέτοιες συνεργασίες, παρότι απουσιάζουν πολλές κορυφαίες, όπως του Άλφρεντ Χίτσκοκ με τον Τζέιμς Στιούαρτ ή του Τζον Χιούστον με τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ.
Φεντερίκο Φελίνι και Μαρτσέλο Μαστρογιάννι
Έχει ειπωθεί ότι ήταν γραπτό να συνεργαστούν οι δυο τους. Πριν ακόμα συμβεί αυτό ήταν αρκετά επιτυχημένοι, κυρίως ο Φελίνι, αλλά μαζί εκτοξεύτηκαν σε παγκοσμίου φήμης προσωπικότητες, κατά κύριο λόγο μέσα από τις ταινίες Γλυκιά Ζωή (1960) και 8½ (1963). Για πολύ καιρό, τα ονόματα και των δύο ήταν τόσο στενά συνδεδεμένα με τις κοινές τους ταινίες, που οι χωριστές δουλειές τους επισκιάστηκαν αρκετά. Συνεργάστηκαν σε πέντε ταινίες, από το 1960 ως το 1987.
Αδελφοί Κοέν και Φράνσις ΜακΝτόρμαντ
Οι Τζόελ και Ήθαν Κοέν είναι γνωστοί για τις πολλαπλές συνεργασίες με ηθοποιούς όπως ο Τζον Γκούντμαν και ο Τζον Τορτούρο. Η ΜακΝτόρμαντ, ωστόσο, αξίζει να βρίσκεται σε αυτή τη λίστα, όχι μόνο γιατί είχε την κορυφαία της κινηματογραφική στιγμή στην ταινία τους Fargo (1996), αλλά κι επειδή είναι παντρεμένη με τον Τζόελ Κοέν. Οι τρεις τους έχουν συνολικά συνεργαστεί σε έξι ταινίες, μεταξύ των οποίων οι Μόνο Αίμα (1984) και Ο Άνθρωπος που δεν ήταν Εκεί (1991).
Μάρτιν Σκορσέζε και Ρόμπερτ Ντε Νίρο
Η πρώτη συνεργασία σκηνοθέτη-ηθοποιού που έρχεται στο μυαλό κάποιου σινεφίλ. Οι Σκορσέζε και Ντε Νίρο δούλεψαν μαζί σε οκτώ ταινίες, οι οποίες σφυρηλάτησαν όχι μόνο τις προσωπικές τους καριέρες, αλλά και την πορεία του σύγχρονου κινηματογράφου. Από τις αρχές του 1970 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990 μας προσέφεραν διαχρονικά διαμάντια: Ο Ταξιτζής (1976), Οργισμένο Είδωλο (1980), Ο Βασιλιάς της Κωμωδίας (1985) και Τα Καλά Παιδιά (1990).
Τζον Γου και Τσόου Γιουν-Φατ
Πριν συνεργαστούν, ήταν σχεδόν άγνωστοι, αλλά η συνεργασία τους άλλαξε το σινεμά του Χονγκ Κονγκ και τις ταινίες δράσης. Από το 1986 έως το 1992 μας προσέφεραν 5 ταινίες. Με την ταινία Επαγγελματίας Δολοφόνος (1989) ο δυτικός κόσμος έστρεψε το βλέμμα του στο Χονγκ Κονγκ, ενώ λίγα χρόνια αργότερα έκλεισαν τον κύκλο της συνεργασίας τους με το μνημειώδες Ο Τιμωρός του Χονγκ Κονγκ (1992). Έκτοτε ακολούθησαν χωριστές διαδρομές, αλλά κανείς τους δεν έφτασε στο ίδιο επίπεδο.
Κουέντιν Ταραντίνο και Ούμα Θέρμαν
Μπορεί να έχουν συνεργαστεί μόνο σε τρεις ταινίες, αλλά πρόκειται για μια από τις γνωστότερες συνεργασίες σκηνοθέτη με γυναίκα ηθοποιό. Όλα ξεκίνησαν το 1994 με την ταινία που έστρεψε τους προβολείς του Hollywood στον Ταραντίνο, το Pulp Fiction. Πολλά χρόνια αργότερα, ήρθε η κορυφαία ίσως στιγμή στην καριέρα της Θέρμαν: οι συνεργασία τους στις δύο ταινίες Kill Bill (2003, 2004). Ο ίδιος ο Ταραντίνο θεωρεί τη Θέρμαν ως τη μούσα του, ενώ επιμένει ότι η σχέση δεν ξέφυγε ποτέ από το πλατωνικό επίπεδο.
Ίνγκμαρ Μπέργκμαν και Μαξ φον Σίντοφ
Πολύ απλά μια από τις σπουδαιότερες συνεργασίες, ανάμεσα στις δυο σημαντικότερες φιγούρες του σουηδικού σινεμά. Από το 1957 ως το 1971 γύρισαν μαζί δεκατρείς θρυλικές ταινίες, όπως Η Έβδομη Σφραγίδα (1957), Άγριες Φράουλες (1957), Η Πηγή των Παρθένων (1960) και Το Πάθος (1969). Σύμφωνα με τον φον Σίντοφ υπήρχε μια ενστικτώδης αλληλοκατανόηση με τον Μπέργκμαν, κάτι που άλλωστε φαίνεται στις κοινές τους δουλειές. Μετά τη λύση της συνεργασία τους είχαν και οι δύο καλές στιγμές.
Ακίρα Κουροσάβα και Τοσίρο Μιφούνε
Μια από τις καθοριστικότερες και μακροβιότερες συνεργασίες στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου. Οι δυο θρυλικοί Ιάπωνες συνεργάστηκαν σε δεκαέξι ταινίες, προσφέροντάς μας αριστουργήματα όπως Η Γκέισα και ο Σαμουράι (1950), Οι Επτά Σαμουράι (1954), Ο Θρόνος του Αίματος (1957) και Γιοτζίμπο (1961). Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μετά το χωρισμό των δρόμων τους, ο Κουροσάβα δεν ξαναβρήκε τη φόρμα του για μια δεκαετία και πλέον, ενώ ο Μιφούνε έπαιξε σε πολλές μέτριες αμερικανικές ταινίες.
Πέδρο Αλμοδοβάρ και Πενέλοπε Κρουζ
Η προσωπική τους σχέση έχει συζητηθεί πολύ, αλλά όπως και να 'χει η πολύχρονη συνεργασία τους έχει προσφέρει σημαντικότατες ταινίες. Η Κρουζ αποτελεί μια από τις περίφημες μούσες του Αλμοδοβάρ, ο οποίος ως γνωστόν λατρεύει τους δυνατούς γυναικείους χαρακτήρες στα έργα του. Μέχρι στιγμής, έχουν κάνει μαζί πέντε ταινίες, στις οποίες περιλαμβάνονται οι Όλα για τη Μητέρα μου (1999) και Γύρνα Πίσω (2006), δυο από τις σπουδαιότερες του σύγχρονου ισπανικού σινεμά.
Ζανγκ Γιμού και Γκονγκ Λι
Άλλη μία σημαντική συνεργασία στον ασιατικό σινεμά. Ο Ζανγκ Γιμού ανακάλυψε την Γκονγκ Λι στα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν αυτή σπούδαζε ακόμα σε δραματική σχολή. Η επιτυχία της πρώτης τους κοινής ταινίας, Κόκκινοι Αγροί (1987), οδήγησε σε άλλες επτά συνεργασίες. Από τις ταινίες που έκαναν μαζί, ξεχωρίζουν οι Σήκωσε τα Κόκκινα Φανάρια (1991) και Να Ζεις (1994). Η κοινή πορεία των Γιμού και Λι έφερε το κοινό της Δύσης πιο κοντά στον κινηματογράφο της Κίνας.
Βέρνερ Χέρτσογκ και Κλάους Κίνσκι
Η σχέση τους κάθε άλλο παρά αρμονική ήταν, καθώς η ιδιόρρυθμη προσωπικότητα του Κίνσκι ήταν γνωστή τοις πάσι. Κυκλοφορούν εξάλλου πολλές ιστορίες για τους τσακωμούς τους στα γυρίσματα. Αυτό ωστόσο δεν τους εμπόδισε να δουλέψουν μαζί σε πέντε ταινίες, οι οποίες τους έκαναν παγκοσμίως γνωστούς και αποτελούν τον κολοφώνα των καριέρων τους. Αγκίρε, η Μάστιγα του Θεού (1972), Νοσφεράτου: ο Δράκουλας της Νύχτας (1979) και Φιτσκαράλντο (1982) είναι οι καλύτερες αυτών.
Ο Tamás Erdélyi, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, είχε γεννηθεί στη Βουδαπέστη από Εβραίους γονείς που είχαν γλιτώσει το θάνατο στα χέρια των Ναζί. Μεγάλωσε στο Κουίνς της Νέα Υόρκης, όπου ζούσαν και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας. Αρχικά προοριζόταν για μάνατζερ των Ramones, αλλά τελικά κάθισε πίσω από τα ντραμς. Αργότερα αντικαταστάθηκε από τον Marky Ramone, αλλά συνέχισε να συνεργάζεται μαζί τους ως μάνατζερ, ενώ ήταν παραγωγός σε κάποιους δίσκους τους. Ο Tommy συνεργάστηκε επίσης με τους Replacements και Redd Kross, ως παραγωγός.
