Περάστε μέσα, παρακαλώ, μη στέκεστε στην πόρτα!

Καλώς όρισες στο προσωπικό μου blog. Σε περίπτωση που αναρωτιέσαι για τον τίτλο, αυτός έχει προέλθει από το τραγούδι "Πάρτυ στον 13 Όροφο" των Τρυπών (κατά την ταπεινή μου άποψη, το κορυφαίο ελληνικό ροκ συγκρότημα).

Σε αυτή την ιστοσελίδα σκοπεύω να αναρτώ γνώμες, ειδήσεις και αφιερώματα ποικίλης ύλης. Κυρίως, όμως, θα ήθελα και τη δική σου συμμετοχή για τα θέματα που σ' ενδιαφέρουν! Θα πρέπει ωστόσο να σέβεσαι τις απόψεις του υπογράφοντος, αλλά και των άλλων συνομιλητών. Αλλιώς, οι αγαπητοί κύριοι Vega και Winnfield, θ' αναλάβουν δράση...

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014

Ο Άνθρωπος στο Ψηλό Κάστρο

Ο Αμερικανός Φίλιπ Ντικ (1928-1982) θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας. Ο Άνθρωπος στο Ψηλό Κάστρο αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα έργα του, καθώς και το πρώτο που του απέφερε την αναγνώριση που δικαιούνταν.

Υπόθεση

Ο κόσμος στον οποίο ζουν οι πρωταγωνιστές είναι τελείως διαφορετικός από τον δικό μας. Μια σειρά πολιτικοοικονομικών γεγονότων έχει εμποδίσει τις ΗΠΑ ν' αναπτυχθούν σε μεγάλο βαθμό, με αποτέλεσμα να μην είναι ικανές να συμβάλουν σημαντικά στο πλευρό των Συμμάχων κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Κατά συνέπεια, οι Δυνάμεις του Άξονα κέρδισαν τον πόλεμο και μοιράστηκαν τα εδάφη. Οι πρώην ΗΠΑ έχουν μοιραστεί μεταξύ Γερμανίας και Ιαπωνίας, με τους Ναζί να κατέχουν τα κεντρικά και ανατολικά εδάφη και τους Ιάπωνες τα δυτικά.

Το μυθιστόρημα, λοιπόν, ακολουθεί τις ζωές διαφόρων ανθρώπων, που γνωρίζονται μεταξύ τους ή συνδέονται με κάποιο έμμεσο τρόπο. Αν και παρουσιάζονται αρκετοί χαρακτήρες, πέντε είναι οι κυριότερες αφηγηματικές διαδρομές που ακολουθεί ο Ντικ, ενώ υπάρχουν και μερικές άλλες «υποπλοκές». Το ενδιαφέρον είναι ότι ο άνθρωπος στον οποίο αναφέρεται ο τίτλος δεν περιλαμβάνεται στους πρωταγωνιστές. Είναι ο συγγραφέας ενός επιτυχημένου βιβλίου, απαγορευμένου στις υπό Γερμανική κατοχή χώρες, στο οποίο περιγράφει έναν κόσμο όπου τον πόλεμο κέρδισαν οι Σύμμαχοι και όχι οι Δυνάμεις του Άξονα. Το βιβλίο αυτό διαβάζουν ή θέλουν να διαβάσουν αρκετοί από τους χαρακτήρες.

Κριτική

Δίχως άλλο πρόκειται για ένα αριστούργημα, όχι μόνο στον ειδικό τομέα της φαντασίας, αλλά και της λογοτεχνίας εν γένει. Ο Ντικ γεφύρωσε το χάσμα μεταξύ της επιστημονικής φαντασίας και της εναλλακτικής ιστορίας, ασχολούμενος με διάφορα ζητήματα, όπως ο ρατσισμός και η σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων. Ιδιαίτερο ρόλο παίζει η ενασχόλησή του με το θέμα της πραγματικότητας. Τι είναι πραγματικό και τι αντιλαμβανόμαστε εμείς ως ψεύτικο; Υπάρχουν πολλά σημεία στην πλοκή, με τα οποία ο Ντικ θέτει αυτό το ερώτημα. Κυριότερο όλων: στο μυθιστόρημα αυτό, η αλήθεια που όλοι γνωρίζουμε, δηλαδή η έκβαση του πολέμου, παρουσιάζεται σαν το αποκύημα της φαντασίας ενός συγγραφέα.

Η γραφή του Ντικ είναι μάλλον λιτή και με αυτό τον τρόπο, μπορεί να θέτει με μεγάλη αμεσότητα τα ερωτήματά του στον αναγνώστη. Επίσης έχει καταφέρει με εξαιρετικό τρόπο να μπει στην ψυχοσύνθεση των διάφορων χαρακτήρων του, κάτι πολύ δύσκολο, αν σκεφτεί κανείς τη διαφορετικότητα αυτών ως προς το φύλο, την εθνικότητα και την κοινωνική θέση.

Η αλήθεια είναι ότι πολλοί μπορεί να βρουν σημεία στα οποία ο Ντικ πλατειάζει, αναφέροντας άχρηστες πληροφορίες. Το αίσθημα αυτό υπάρχει όμως σε λίγες περιπτώσεις και με μια δεύτερη ανάγνωση εξαφανίζεται. Το τέλος πάλι μοιάζει κάπως μετέωρο. Ουσιαστικά η ιστορία δεν κλείνει και πολλά ερωτήματα σχετικά με το μέλλον του κόσμου αυτού, μένουν αναπάντητα. Ο Ντικ το έκανε σκόπιμα, αφού δε θέλησε να αφηγηθεί μια ολοκληρωμένη ιστορία, αλλά κομμάτια πολλών.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου