Μίνι αφιέρωμα στον Larry "The Legend" Bird

Σαν σήμερα πριν από 21 χρόνια, οι Μπόστον Σέλτικς, η κατά κάποιους ιστορικότερη ομάδα του NBA, απέσυραν τη φανέλα με το νούμερο 33. Τη φανέλα που ανήκε στον θρυλικό Λάρι Μπερντ, έναν από τους καλύτερους αθλητές στην ιστορία του μπάσκετ. Με δυο κουβέντες, ο Μπερντ ήταν ο άνθρωπος που άλλαξε τον ρου του αθλήματος, από κοινού βέβαια με τον μεγάλο Μάτζικ Τζόνσον.

Ο Μπερντ απέδειξε με τον πιο βαρύγδουπο τρόπο, ότι για να παίξει κανείς στο NBA (και γενικότερα για να πετύχει τους στόχους του) απαιτούνται δύο πράγματα, πέρα από το ταλέντο: μυαλό και δουλειά. Μπορούμε μάλιστα να πούμε πως ο Μπερντ διέθετε περισσότερο αυτά τα δύο, παρά το ταλέντο. Όχι πως δεν είχε κι απ' αυτό. Απλώς ήταν η ώριμη σκέψη και τη σκληρή εργασία που τον εκτόξευσαν, με αποτέλεσμα να θεωρείται ο καλύτερος λευκός στην ιστορία του NBA και ένας από τους σπουδαιότερους όλων των εποχών.

Αρχικά, ας μιλήσουν οι αριθμοί. Ο Λάρι Μπερντ κατέκτησε τρία πρωταθλήματα (1981, 1984, 1986), κερδίζοντας μάλιστα το βραβείο του MVP των Τελικών δύο φορές (1984, 1986), αλλά και αυτό του MVP της κανονικής περιόδου τρεις φορές (1984, 1985, 1986). Πήρε μέρος σε 12 All Star Game, περιλήφθηκε 9 φορές στην κορυφαία πεντάδα του NBA, αναδείχτηκε ρούκι της χρονιάς το 1980 και κατέκτησε τρεις φορές την πρώτη θέση σε διαγωνισμούς τριπόντων (1986, 1987, 1988). Ολοκλήρωσε την καριέρα του έχοντας πάρει μέρος σε 897 αγώνες (όλους με τους Σέλτικς), με 24,3 πόντους, 10 ριμπάουντ, 6,3 ασίστ και 1,7 κλεψίματα ανά αγώνα. Να σημειωθεί επίσης πως κατατάσσεται πέμπτος σε τριπλ-νταμπλ, έχοντας 59, χωρίς να συνυπολογίζονται τα 10 που είχε σε αγώνες πλέι-οφ. Κοινώς, ήταν ο ορισμός του all-around παίκτη.

Για να συνειδητοποιήσει όμως κάποιος το μέγεθος και την αξία του The Legend πρέπει να κοιτάξει πέρα από τους αριθμούς. Δεν ήταν οι αριθμοί και οι επιδόσεις άλλωστε, που τον έκαναν τόσο δημοφιλή μεταξύ των φιλάθλων των Σέλτικς και του αθλήματος εν γένει. Ο Μπερντ ήταν ένας κορυφαίος επιθετικός και ένας πολύ καλός αμυντικός, παρότι υστερούσε σημαντικά σε αθλητικά προσόντα. Και όμως μπορούσε να κοιτάζει στα μάτια πιο ψηλούς και αθλητικούς μπασκετμπολίστες. Ήταν ατρόμητος και απέπνεε μια σιγουριά, που ενθάρρυνε τους συμπαίκτες του. Κυρίως όμως ήταν η άρνησή του να χάσει. Όλα αυτά μαζί, συνέβαλαν στη φήμη ενός από τους πιο clutch παίκτες στην ιστορία του NBA: όταν η μπάλα έκαιγε, δε δίσταζε να πάρει το τελευταίο σουτ, ενώ πολύ συχνά έπαιζε λυσσαλέα άμυνα.