Περάστε μέσα, παρακαλώ, μη στέκεστε στην πόρτα!

Καλώς όρισες στο προσωπικό μου blog. Σε περίπτωση που αναρωτιέσαι για τον τίτλο, αυτός έχει προέλθει από το τραγούδι "Πάρτυ στον 13 Όροφο" των Τρυπών (κατά την ταπεινή μου άποψη, το κορυφαίο ελληνικό ροκ συγκρότημα).

Σε αυτή την ιστοσελίδα σκοπεύω να αναρτώ γνώμες, ειδήσεις και αφιερώματα ποικίλης ύλης. Κυρίως, όμως, θα ήθελα και τη δική σου συμμετοχή για τα θέματα που σ' ενδιαφέρουν! Θα πρέπει ωστόσο να σέβεσαι τις απόψεις του υπογράφοντος, αλλά και των άλλων συνομιλητών. Αλλιώς, οι αγαπητοί κύριοι Vega και Winnfield, θ' αναλάβουν δράση...

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

Λύκε, Λύκε, είσαι εδώ;

Η αλήθεια είναι ότι οι σχέσεις μου με τον Ισραηλινό κινηματογράφο και γενικότερα της Μέσης Ανατολής είναι περιορισμένες. Τι με έκανε να δω αυτή την ταινία λοιπόν; Πρώτα απ' όλα, το γεγονός ότι διηγείται μια ιστορία εκδίκησης, ένα θέμα που ποτέ δε βαριέμαι να βλέπω σε ταινίες ή σειρές. Ύστερα είναι και αυτό που είπε ο Ταραντίνο: «Η καλύτερη ταινία του 2013». Προφανώς δεν περίμενα να ισχύει κάτι τέτοιο, αλλά σίγουρα θα ήταν αξιόλογη δουλειά. Και όντως ήταν.

Υπόθεση

Ο Ντρορ (Ροτέμ Κεϊνάν), δάσκαλος στο επάγγελμα, κατηγορείται για μια σειρά αποτρόπαιων εγκλημάτων σε βάρος ανήλικων κοριτσιών. Κατά τη διάρκεια ανεπίσημης ανάκρισης βασανίζεται από τον αστυνομικό Μίκι (Λιόρ Ασκενάζι), ο οποίος εν συνεχεία μπαίνει σε διαθεσιμότητα, ενώ ο ύποπτος αφήνεται ελεύθερος. Ωστόσο, ο Μίκι παρακολουθεί τον Ντρορ, όντας σίγουρος ότι αυτός είναι ο ένοχος. Ταυτόχρονα, ο πατέρας του τελευταίου θύματος (Τζαχί Γκραντ), διψάει για εκδίκηση. Έτσι, οι τρεις αυτοί χαρακτήρες καταλήγουν στο υπόγειο ενός απομονωμένου εξοχικού.

Κριτική

Ίσως το πιο οφθαλμοφανές προτέρημα της ταινίας είναι οι ερμηνείες των ηθοποιών. Πραγματικά, οι πρωταγωνιστές έχουν μπει τόσο καλά στο πετσί των ρόλων τους, που αδυνατώ να ξεχωρίσω έναν από αυτούς, έστω και οριακά. Σε δεύτερο επίπεδο, πρέπει να σταθεί κανείς στο σενάριο. Εκτός του σχετικά πρωτότυπου σκελετού, η ταινία διαθέτει έξυπνους διαλόγους. Ως αποτέλεσμα, δεν είναι ένα μονολιθικό έργο ωμής βίας, αλλά ένα διασκεδαστικό (με την «διεστραμμένη» έννοια βέβαια) θρίλερ, το οποίο σε κρατά διαρκώς σε αγωνία. Επιπροσθέτως, η χρήση πικρού χιούμορ στα σωστά σημεία ελαφρώνει το βαρύ κλίμα και προσφέρει αυθόρμητα χαμόγελα ή και γελάκια.

Οι μανιακοί δε φοβούνται τα πιστόλια. Φοβούνται τους μανιακούς.
Η αλήθεια είναι ότι δεν εντόπισα κάποιο σοβαρό σφάλμα ή παράλειψη στην ταινία. Αρκετοί βέβαια τη θεωρούν μία ακόμα αιματηρή ταινία εκδίκησης, μία από τις πολλές που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, κατηγορώντας τη για μίμηση άλλων. Εν πάση περιπτώσει, δεν είναι μια δουλειά που θα πρότεινα σε οποιονδήποτε, καθώς πρόκειται για μια καθαρά αντρική ταινία. Θεωρώ, όμως, ότι ήδη βρίσκεται στο πάνθεον των ταινιών αυτής της θεματολογίας.

Γενικά στοιχεία

  • Τίτλος: מי מפחד מהזאב הרע‎ - Mi mefahed mezeev hara
  • Είδος: Thriller, Μαύρη κωμωδία
  • Σκηνοθεσία: Aharon Keshales, Navot Papushado
  • Σενάριο: Αχαρόν Κεσάλες, Ναβότ Παπουσάντο
  • Πρωταγωνιστές: Lior Ashkenazi, Rotem Keinan, Tzahi Grad, Doval'e Glickman
  • Χώρα/έτος παραγωγής: Ισραήλ/2013
  • Διάρκεια: 110 λεπτά

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου