Η Άγρια Ακρόπολη είναι το δεύτερο μυθιστόρημα του Νίκου Α. Μάντη, ενός υποσχόμενου νεαρού λογοτέχνη. Ένα ερεβώδες βιβλίο, το οποίο θέτει στον αναγνώστη σημαντικά ερωτήματα για το παρόν και το μέλλον του κόσμου μας.
Υπόθεση
Η ιστορία εκτυλίσσεται σε μια μελλοντική κοινωνία (για την ακρίβεια το 2159 μ.Χ.), η οποία είναι χωρισμένη σε δύο κατηγορίες πολιτών: τους Νεάντερταλ, αναστημένους προ-ανθρώπους, και τους Χόμο Σάπιενς, το ανθρώπινο δηλαδή είδος. Οι πρώτοι ζουν για να υπηρετούν, αποτελώντας το κατακάθι του κόσμου ή τουλάχιστον αυτή η άποψη επικρατεί. Οι δεύτεροι ζουν για να δίνουν τεστ, με στόχο την κοινωνική τους ανέλιξη. Η επιστήμη αποτελεί το κριτήριο των πάντων. Μόνο οι γενετικά ικανοί ανέρχονται στην κοινωνική πυραμίδα.
Στον κόσμο αυτό τα εθνικά κράτη έχουν καταργηθεί και στη θέση τους υπάρχουν οι Μητροπόλεις (Νέα Αθήνα, Νέο Λος Άντζελες, Νέο Πεκίνο κ.ο.κ.), τεράστιες πόλεις αυστηρά χωρισμένες σε επίπεδα. Οι Μητροπόλεις διοικούνται από παντοδύναμες εταιρείες και κάθε άνθρωπος ή Νεάντερταλ δουλεύει γι' αυτές.
Στον κόσμο αυτό τα εθνικά κράτη έχουν καταργηθεί και στη θέση τους υπάρχουν οι Μητροπόλεις (Νέα Αθήνα, Νέο Λος Άντζελες, Νέο Πεκίνο κ.ο.κ.), τεράστιες πόλεις αυστηρά χωρισμένες σε επίπεδα. Οι Μητροπόλεις διοικούνται από παντοδύναμες εταιρείες και κάθε άνθρωπος ή Νεάντερταλ δουλεύει γι' αυτές.
Πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο Μάνο, ένας αναπάντεχα ταλαντούχος Νεάντερταλ, που παρά την ανωτερότητα που τον διακρίνει από τους υπόλοιπους του είδους του, παραμένει φυλακισμένος στο κατώτατο επίπεδο της Νέας Αθήνας. Ένα αναπάντεχο γεγονός, ωστόσο, θα αλλάξει ριζικά τη ζωή του. Προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο; Αυτό θα το κρίνει ο καθένας.
Κριτική
Η αλήθεια είναι πως σε αρκετά σημεία το βιβλίο δεν είναι τόσο καλογραμμένο, παρά την ωραία και εύκολη ροή που διατηρεί, με αποτέλεσμα να κουράζει. Εκτός αυτού, η μυθοπλασία δεν τηρεί πάντοτε την απαιτούμενη συνέπεια. Υπάρχουν μερικές φορές που οι αρχικές της συμβάσεις αθετούνται, πράγμα που κάνει το μυθιστόρημα λιγότερο αληθοφανές.
Μολαταύτα, η Άγρια Ακρόπολη, εύκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ένα από τ' αριστουργήματα της ελληνικής επιστημονικής φαντασίας. Ίσως υπερβάλλω, καθώς δεν έχω διαβάσει πολλά βιβλία του είδους από Έλληνες συγγραφείς, αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη το μυθιστόρημα αυτό είναι το ελληνικό 1984. Ο Μαντής κατάφερε να δημιουργήσει μια εξαιρετικά απόκοσμη ατμόσφαιρα, ένα εφιαλτικό μέλλον που ταλανίζεται από την ασυλλόγιστη χρήση της επιστήμης και της τεχνολογίας. Και παρότι η ιστορία εκτυλίσσεται περισσότερα από 100 χρόνια μετά, είναι ξεκάθαρα τα κρίματα του παρελθόντος, δηλαδή του δικού μας παρόντος.
Αυτό που ίσως είναι το πιο ερεθιστικό στην Άγρια Ακρόπολη είναι τα μυθοπλαστικά ευρήματα του Μαντή. Από την κλωνοποίηση Νεάντερταλ για τις χειρωνακτικές εργασίες και το Νέφος, τον τρισδιάστατο αντικαταστάτη του σημερινού Διαδικτύου, έως τα χαπάκια λογισμικού, που χρησιμοποιούνται για την απόκτηση γνώσης, το συγκεκριμένο βιβλίο κάνει την φαντασία του αναγνώστη να καλπάζει με ιλιγγιώδεις ταχύτητες! Μπορεί τα παραδείγματα που ανέφερα να φαίνονται λίγα, αλλά αυτό έγινε σκοπίμως, ώστε ν' ανακαλύψεις ο ίδιος ή η ίδια τον θαυμαστό καινούργιο κόσμο του Μάνο. Καλή ανάγνωση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου